“Affetmek acıyı, öfkeyi hissedip neden yaşadığını analiz edebilmektir. Affetmek karşındakinin de kendinin de insan olduğunu, insana dair her türlü tuhaflıkla, acizlikle, hırçınlıkla, eksiklikle muhatap olabileceğini kabul etmektir. İlişkilerin kazançlar kadar kayıplar verdireceğini ve varlığımıza yaklaşan herkesin eklemeler, çıkarmalar yapabileceğini bilmektir. Affetmek her şeye rağmen yola devam etmektir.”
Ve sonra Kant ortaya çıktı.
Descartes'a diyorlar ki, bütün bunlar pek güzel, ama bizde düşünenin beden olmadığını ne kanıtlayacak bize? Bunu ona soran çağın materyalistlerinden biri... Ve Descartes cevap verir —herhangi bir karşı çıkış yöneltindiğinde ona, hep küstahlaşırdı — çok küstah ve kabaydı— der ki: Hiçbir şey anlamamışsınız, bizde düşünenin beden olmadığını asla iddia etmedim; tam olarak şunu söyler Descartes: İddia ettiğim, düşünceme dair bildiklerim henüz bilinmeyen şeylere bağlı olamazlar. Başka bir şekilde söylersek, söz konusu olan bizde düşünenin beden olup olmadığını bilmek değil, Kartezyen düşünmenin perspektifinde, düşünceme dair bildiğimin henüz bilinmeyen şeylere bağlı olamayacağıdır söz konusu olan —yani bedene çünkü kuşku bedenden de olabilir. Öyleyse, mantığın bakış açısından —ama yepyeni bir mantıktır bu, çünkü cinsler ve farklarla işlemez, bir gerektirmeler, imalar mantığıdır —çünkü Descartes, kavramlar arasındaki açık ilişkilere dayanan bir mantık olan klasik mantığa karşıt olarak ... Yeni bir mantık tipi ortaya atıyor -bir gizli, imalı ilişkiler mantığı, bir imalar mantığı... O zaman, bir belirleme tarafından belirliyor -düşünenin varoluşunu belirliyor ve düşünenin varoluşu düşünen şeyin varoluşu olarak belirleniyordu. Demek ki Descartes belirlemeden belirlenmemişe ve belirlenmişe doğru gidiyordu: Ben düşünen bir şeyim. Mantığında hep imaları ekliyordu art arda: Kuşku duyuyorum, düşünüyo rum, varım, ben düşünen bir şeyim.Öyleyse tözün özne olduğu araziyi keşfetmişti.
Ve sonra Kant ortaya çıktı.
Sayfa 69 - PdfKitabı okudu
"Arapça Kur’an demek, indiği dönemdeki Arapların dünya görüşünü, öte âleme ve görülen âlemin dışına dair inançlarını, akıl yapısını, geleneklerini, ideallerini, astronomi, tıp vb. alanlardaki anlayış ve bilgilerini, siyasete, toplumsal ilişkilere bakış açılarını yansıtan kitap demektir.Çünkü dil sadece anlamın değil güncel hayatın, tutumların, bakış açılarının, yapıların, kültürün ve akıl yapısının da taşıyıcısıdır.
Arapça Kur’an, Arapçı kitap demektir.
Zaten ilgilenenlerce malumdur, Kur’an’ın büyük bir bölümü o dönemin Araplarının kültür, gelenek ve uygulamalarından oluşmaktadır."
Sayfa 80 - e-bookKitabı okuyor
Gülümsedi Orhan..
Gülümsedi Orhan
"Seni çok seviyorum Ayşe".
"Ben de seni."
Orhan seviyordu Ayşe'yi. Onunla tanıştıktan sonra tüm geçmişi silip atmıştı. O güne kadar yaşadıklarını geride bırakmıştı. Tüm o kadınlara mesaj atmış bir daha görüşemeyeceklerini söylemiş arkadaşlıklarını da gözden geçirmişti. Her otuzuna gelen erkeğin yaptığı bir şeydi bu. Hayata ve ilişkilere dair düşünmek.. Biraz daha oturmuş, istikrarlı bir yola girmek..
Orhan için böyle bir düşüncenin fitilini ateşleyen de Ayşe olmuştu.
Sayfa 81 - FeniksKitabı okudu
Bugünü Yaşama Arzusu
#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve
Hz. Yusuf'un ahlakını överken onun Hz. Yakup gibi bir babanın evladı olduğunu ve özellikle karakterinin sosyal ilişkilere dönük yönünün babayla ilişkisi olduğunu da unutmamak gerekir.
Sayfa 128 - timaş yayınlarıKitabı okudu
Moderniter metropolitan kültürel yasama/sürece çokta adapte olmayan biz ve benzeri toplumsal yapılarda sürekli dikte edilen uzak ayıp günah ve dışlanma dürtüsü ile bezenmiş bir kavram cinsellik. Kadınla karşı cinsin hem kendine hem de birbirine yabancı olduğu bir ülkede yaşıyoruz. Bu durum, birbirine aç ve muhtaç olan iki cinsin gerçek anlamda karşılaşmasına, denk düşmesine, birbirinin ihtiyacını karşılamasına, birbirinden beslenerek büyümesine, olgunlaşmasına engel teşkil ediyor. Biz geleneksel kolektivist bir toplumken, birkaç on yıl içinde modern metropol kültürüne gark olduk. Lafta kabul ettiğimiz ama bir türlü içselleştiremediğimiz değerlerimiz ve inançlarımız var, ilişkilere dair. Mantığı anlaşılmamış, sağduyu süzgecinden geçirilmemiş bulanık normlar var ve kendi aklıyla düşünmeye alışmamış bir toplumun bu normlara uyma çabası demoklesin kılıcı gibi her daim tabu olarak görülen cinselliğin tepesinde sallanıyor olacaktır. Cinsellik dürtüsel bir ihtiyaç kimine göre tırnak içinde aşkın son meyvesi içsel bütünleşmenin sevmenin son raddesinin bedensel bütünleşik hâli,kimine göre daha yüzeysel bazda hayvani istek olarak basit bir sıvı alışverişi. Byron Ayanoğlu'nun dediği gibi seks bitti elimizde yemek kaldı.
Fazla mücadele gerektirmeyen bir erkekle beraber olduğumuzda cinsel deneyimimiz de daha az ateşli ve tutkusuz olabilir. Partnerimize dair sürekli bir heyecan halinde olmadığımızdan ve seksi bir şeyi kanıtlamak için kullanmadığımızdan, daha kolay, daha rahat bir ilişki bize yavan gelebilir. Alışık olduğumuz çalkantılı ilişkilere kıyasladığımızda bu yavan deneyim, bizim için "gerçek aşk"ın gerilim, mücadele, kalp sızısı ve trajediden oluştuğunu kanıtlar.
Ne güzel yazmış yazar..
"Bazı ilişkilerde kazanmanın tek yolu o ilişkiye hiç girmemektir. Girip de malumun ilanını yapmış olabilirsiniz, kızmayın kendinize. Ya da hiçbir bozukluk sinyali alınmamış olabilir ama girdiniz ve yolda kaybettiniz olamaz mı? Vurmayın kendinize. Hepsi insana dair öyküler. Hepsi çalılara takılmış birer peri masalı."