216 syf.
10/10 puan verdi
Hayatımda okurken beni böylesine etkileyen, bana her alanda yeni fikirler veren, tefekküre sevk eden bir kitapla çok nadir karşılaşmışımdır. 
Yaşamak bu kitaplardan biri oldu. Okuyalı çok oldu, incelemesini ancak şimdi yazabiliyorum zira kitabın ve bana kattıklarının iyice demlenmesi gerekiyordu kafamda. Ayrıca bu bir inceleme de değil, zira
Kampanya: Atsız Affedilmelidir!
Atsız'ın hapse atılmasıyla ilgili ilk protesto bir Alman bilim adamından gelmiştir: Dr. Heinrich Georg Baum. 20 Kasım 1973'te Bon'daki Türkiye Büyükelçisi Vahit Halefoğlu'na yazdığı bir dilekçede olayı protesto ettiğini ifade ediyor, Cumhurbaşkanı'na da bir dilekçe yazdığını belirtiyor ve
Dr. Heinrich Georg Baum.
Atsız'ın hapse atılmasıyla ilgili ilk protesto bir Alman bilim adamından gelmiştir: Dr. Heinrich Georg Baum. 20 Kasım 1973'te Bon'daki Türkiye Büyükelçisi Vahit Halefoğlu'na yazdığı bir dilekçede olayı protesto ettiğini ifade ediyor, Cumhurbaşkanı'na da bir dilekçe yazdığını belirtiyor ve Atsız'ın serbest bırakılması için “bütün imkânlarınızı ve teşebbüslerinizi adalet, insaniyet ve Türk-Alman dostluğu namına rica ederim." cümleleriyle dilekçesini bitiriyor. Georg Baum'un Cumhurbaşkanı'na gönderdiği 20.11.1973 tarihli dilekçedeki “Benim size sorum şudur ki ihtiyar, kimsesiz ve hasta olan bu zatın, keyfine ve bakımına ihtiyacı karşılığında Türkiye'nin mahut hapishanelerinden birinde muhakkak ölümüne bırakılması sizin vicdanınızı sıkmaz mı?" cümlesi dikkat çekicidir.
Hikayeler...
Ona uzun gecelerde büyük babamın bana anlattığı hikayeleri anlatıyordum. Büyük babama da kendi büyük babası anlatırmış bunları. Büyük babalar çoğaldıkça hikayeler de büyüyordu. İlk anlatanın bir cümlesi, son anlatana gelinceye kadar hikaye romana dönüşüyordu.
Sayfa 31 - İz yayıncılık
Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022224,6bin okunma
Benim Adım Feridun
Meydandaki çay bahçelerinden birine oturmak geldi içimden sonra. Çünkü Erdek bir kitap olsaydı, bu çay bahçeleri ilk cümlesi olurdu onun. Gelindi mi oturulmalıydı. Bir çay, birkaç sigarayla, kıyıda kayığında ağ onaran, çapari kösteği hazırlayan balıkçıları seyretmek, bir tost isteyip, bacaklarıma sırnaşan kedilere atmak, yakın masalarda konuşulanları dinlemek, birini bekliyormuş gibi ikide bir saate bakmak iyi gelebilirdi. Gelmeliydi en azından. Gözüme kestirdiğim ilk çay bahçesine girdim.
Sayfa 27
Kitabın ilk cümlesi...
Bir insan nasıl boydan boya yarıldıktan sonra aynı kişi olarak uyanabilir?
Sayfa 9
Kitabın ilk cümlesi.
Birden kaldırımdan taşan kalabalıkta onun da olabileceği aklıma geldi. İçimdeki sıkıntı eridi.
Sayfa 13
Mutluluk içimizde yaşanır, şahitlere ihtiyacı yoktur. Tolstoy’un Anna Karenina’sının ilk cümlesi şöyledir: “Bütün mutlu aileler birbirine benzer; her mutsuz aileninse kendine özgü bir mutsuzluğu vardır.” Buna yalnızca bir şey eklemek isterim ki, mutsuz aileler –ve bunların içinde öncelikle mutsuz karıkocalar– sorunları tek başlarına halledemezler. Ne kadar çok şahit olursa o kadar iyidir. Mutsuzluk hep arkadaş arar. Mutsuzluk sessizliğe katlanamaz – özellikle de yalnızken hüküm süren huzursuz edici sessizliklere katlanamaz.
