Normalde karakalem çalışırdım , bu ilk renkli denemem, umarım olmuştur 🌼🌼
Vicdanımız yanımızda mı yoksa karşımızda mı?
“…ama başka insanların yüzüne bakabilmek için ilk önce kendi yüzüme bakabilmeliyim. Çoğunluğa bağlı olmayan tek şey insanın vicdanıdır.”
Vicdan, benliği örümcek ağı gibi içine alıp ona ters düşecek bir şey yapıldığında o ağlardan ölene dek zehir vermekten kaçınmaz çünkü.
Aynaya bakarsın ama kendini değil o yaptığını görürsün. Bir süre sonra aynaya da bakamazsın ve aynalardan kaçınırsın ama yine kurtulamazsın. İnsanların sana bakması bile o yaptığını hatırlatır. İçine bakıyorlarmış gibi hissettirir ve sen onlardan da kaçmaya başlarsın.
Zaten ya yaşattığın acı ya da yaşadığın acı böyle şeylere neden olur.
Hangisi daha kötü, tabi ki vicdanı karşıya almak. Savaşmaktan kaçındığım ve savaşsam bile kazanma şansımın hiç olmayacağı bir rakip gibi. O yüzden hiç denemem ve kazanmakta istemem. Kaybetmekle kazanıyorum ben...
Kendimize şu gerçeği kabul ettirmeliyiz
"Madem ki, yenilgilerin önüne geçemiyorum, o halde, onlardan gereken dersi ve yararı almam gerekir." Bu, çok önemli bir karardır; çünkü yenilgi ve başarısızlıkların bizim üzerimizde iki farklı etkisi olabilir:
A. Eğer her yenilgiyi, bitmiş ve değişmesi mümkün olmayan bir sonuç olarak değerlendirirsek, kendimize olan güvenimiz giderek azalır ve şöyle söyleriz: "Olmuyor işte, yapamıyorum, bir daha denememe de gerek yok." Bu durum sonuçta öyle bir hal alır ki, artık daha bir işe girişmeden: "Ne de olsa, başarısızlıkla sonuçlanacak, hiç denemem daha iyi" diye düşünmeye başlarız. Yani, her yenilgiye, bitmiş ve değişmez bir son
olarak bakmaya başlayınca, kendimize olan güvenimiz iyice sarsılır ve artık hiçbir işe kalkışamaz hale geliriz.
B. Ama eğer, yenilgi ya da başarısızlığı, başarıya ve amaca ulaşmaya giden yol üzerindeki denemeler sürecinin çeşitli halkalarından yalnızca birisi olarak görürsek: "Tamam, bu deneme başarısız oldu. Şimdi nerede hata yaptığımı ve başarısızlığın nedenini bulup, ikinci denemede daha iyi bir girişim yapabilirim. İlk seferde elde ettiğim yenilginin verdiği tecrübe ile
sanırım bu kez, istediğimi elde edebileceğim. Olmazsa, bir sonrakinde mutlaka başarı benim olacak şeklinde düşünürüz."
İlk denemem. Çalışırken molada yazdım. Yorumlarınızı bekliyorum :)
Ne zaman biter bütün pişmanlıklar
Çektiğimiz, çekeceğimiz acılar
Bir tebessümün bile ardında saklanır hüzün
Dinçleştirmeyen uykular, dinlendirmeyen İstirahatler. Bitmeyen savaşlar, kin, nefret ve insanlığa düşman komplolar. Sarmış her Yanımızı açlık, sefalet ve çirkeflikler
Ne zaman çalar kapımızı mutluluk ve barış
Güzellik ve zerafet. İnsancıllık ve merhamet?
İlk serili şiir denemem Ragıp'ı yazalı 3 sene geçmiş. (Bkz.: #66723659) Ragıp şiirimi 6 bölümde bitirdim o zamanlar. Bu şiiri yazdığımda Esenyurt'ta çalıştığım sitenin ikinci girişinde oturan sabahını akşamını balkonda geçiren agresif bir insana bakıp yazmıştım. Şimdi "Mahipare Peykerim" serisini yazıyorum. Bakalım bunda sabrım kaça kadar dayanacak...
