Şiir kitabı incelemesi yazmak çok zor. Genel olarak beğendiğim bir kalem Birkan Keskin. Soyadı gibi keskin satırları var, canımı yakacak dizeleri var. Toplumsal olanın içinde her zaman. Bir anda anımsattığı tırnak içinde kötü şeyler var aslında hiç unutmamamız gereken.
En sevdiğim üç şiirden bahsetmek istiyorum.
İlki Hidrofor:
“Benim bu memleketten 30 yıllık uyku alacağım var doktor.
Bak dinle.” dizeleriyle başlıyor “Bizim millet şiiri sevmediği gibi el ele tutulmayı da sevmiyor.” İle bitiyor. Absürt bir nesneyi özne yapan şiir.
İkincisi Çimenlerin Efendisi;
Romantik bir doğa güzellemesinin çok uzağında yok ettiğimiz doğanın ortasında bir şiir.
“Kala kala bana kaldı evet,
Bir gülün merkezini aramak.”
Üçüncüsü anitsayac;
Şiddetten ölen kadınlar için digital bir anıt yapmışlar. Siteyi ilk defa bu şiirler duydum, girip baktığımda içimde sızıyla kaldım. İsimler sıra sıra, devletin gücünün yaşam hakkını koruyamadığı isimler, yaşatamadığımız isimler.
“Türkiye’nin güneyinden üzücü haberler geliyor
Türkiye’nin kuzeyinden üzücü haberler geliyor
Türkiye’nin doğusundan üzücü haberler geliyor
Türkiye’nin batısından üzücü haberler geliyor
Türkiye giderek daha üzücü bir habere dönüyor…”
Bizim üzüntülerimiz ne kadar kısa ne kadar derin ne kadar gerçek?
