_Hayat, sürprizlerle dolu bir kumardır ve hayatın ne olduğunu sadece kumarbazlar bilir.
_Eğer cesur değilsen samimi olamazsın, sevemezsin, güvenemezsin, gerçeğin peşine düşemezsin. O yüzden önce cesaret gelir. Ve diğer her şey onu izler.
_Risk al. Belirsizlik deme; merak de. Güvencesizlik deme; özgürlük de. Bu güvencesizlik, hayatın
Zikirin önemi.
Kalp neyi söylüyorsa dil onu söyler. Bunu da hayattayken yakalamak lazım.
Vird yani zikir nurdur, ışıktır, aynı taksinin farı gibidir.
Taksinin herseyi olsa fakat farı olmasa yol gidemez.
Kısa zamanda tepe takla olur.
Vird,Zikir kalbin kirini pasını temizler.
İnsan günah işlemeye başlayınca kalp yara alır.
Bu durum, odanın içinde yanan bir sobaya benzer.
Soba devamlı yana yana boruların içi kurum bağlar.
Temizlenmese zamanla boruları tıkar,
Dumanı geri teper, odanın içindekilerini zehirler ve öldürür.
Aynen bunun gibi , zikir de kalbin işini (kurumunu) temizler.
Zikir çekilmezse kalbe Allah'ın nuru gelmez.
Ya ne gelir ?
Şeytanın vesvesesi gelir.
Ve Allah'ı unutturuncaya kadar (vesvese) devam eder.
Sonunda misaldeki boru gibi tıkanıp insanı (manen) zehirleyerek öldürür.
Asaletine tutkunum
Bir bakışta hüzün var bir başkasında güven
Bir gün de bakıyorum hadsizlere ders veren
Bir bakışta elem dolu bir hayat süzülen
Kendi ayaklarım üzerinde dururum ben diyen
Çekilen çilelerin süzgecinden geçilen
Bir hayatın sıkıntı dolu geçmiş günleri
Bundan sonra yaşasam ne yaş gitti gideli
Bilmem ki değişir mi bu hüzünlü günleri
Gün var ki yıla
Kimi seviyorsan kalbinin ülkesi orası oluyor. Sonra bir gün gözlerine bir bakıyorsun; orada yoksun! Onunla kaybettiğini onsuz nasıl bulacağını bile öğretmeden gidiyor. "Aşkın sağ olsun" diyemiyorsun. Koca bir orman yanıyor içinde ama bir tek sen kül oluyorsun. Sadece bir insanı değil kirpiklerinden hayata tutunduğun bir aşkı kaybediyorsun. Ağlıyorsun. Kimi gözyaşları yanağını ıslatırken geçmişini temizler. Temizleniyorsun. Kendini, doğuma iki canla girip yapayalnız çıkan bir anne gibi hissediyorsun. Sana ait olanı doğururken kaybediyorsun. Ama hiçbir zaman onu içinde öldüremiyorsun. Kalbinden çıkaramadığını kabrine kadar götürüyorsun. Zaten o içimizde öldüremediklerimiz değil midir bizi sevmediklerimizle yaşamaya mahkûm eden?
İnsan yalnızca mutlu olduğu zaman dilimine hayat diyor... Gerisi yaşamaya çalışmak. Unutma! Hayal ettiğin kadar hayal, gerçekleştirebildiğin kadar gerçeksindir. Bazı şeyleri değiştirebilmek içinse bildik acıları yeniden yaşaman gerekir. Ve kimsenin mutsuzluğu hayatı kadar uzun sürmemelidir.
𝐊𝐈̇𝐓𝐀𝐏 𝐈̇𝐍𝐂𝐄𝐋𝐄𝐌𝐄𝐒𝐈̇:
1902 Doğumlular
1800’lü yılların sonları – 1900’lü yılların başlarında ergenliğinin henüz ilkbaharında , hayatı daha yeni yeni anlamlandırmaya başladığı o anlarda – geç dönem çocukluk/erken dönem ergenlik coşkusuyla içindeki o körpecik enerjiyi sınırsızca boşaltarak hayatı en saf haliyle yaşamak yerine, savaşlar ve sefalet içinde
_İnsan, Meleklerin Cevherindendir.
_Nurlu bir cevher, melek gibi marifet-i ilahi ile süslü olunca, elbette meleklerin arkadaşı olur.
_İnsanlar görünüşte insana benzeseler de hakikatte halleri başkadır. Kıyamet gününde manalar görünecektir.
_İnsanın içindeki ahlakın tamamı 4 kısımdır. Hayvan, canavar, şeytan ve melek ahlakları.
_Allah’tan başka
Güçlü gözyaşları insanı temizler.
"Kendini keşfedemeyen, ateşi keşfetse ne olur? Anca ateşe yemeği koyar, pişirir yer. Yemekle içmekle insan olunmaz. Hayattan tek aldığın yemek olursa, ona vereceğini sadece tuvalette verirsin. Hayattan asıl alınıp varlık aleminde işlenecek olan, yemek değildir, o sadece yaşamaktır, onu hayvanat da yapar, ama hayvanat adaleti aramaz, hiçbir
Sayfa 112 - İz YayınlarıKitabı okudu
