"Mesela ölüm bazı yazarların içine dert olmuştur.Cahit Sıtkı gibi .. yada mesela bazı yazarlar intihar etmiştir. Cesara pavesa gibi...
Yaşamaya değer bir şey bulamadıklarını düşünüyorum. Aslında benim düşünceme göre ölüm bir kişisel gelişim tesellisidir."
Her günü pes etmeden, umutsuzluğa kapılmadan,intihar etmeden, hatta siyaset tartışmaya devam ederek nasıl atlatıyorlar?
Güç olan başlamak ya da sürdürmek değil, bitirmekti.
Siz hiç hayatından bıkıp intihar eden,dengesizleşen
++bir hayvan duydunuz mu?Ama bunu yapan insan çoktur.Her Allah'ın günü akıl hastanenin kayıtlarında 5000'e yakın yani insan eklendiği ;her yıl 300bin'den fazla kişinin intihara kalkıştığı(bakınız Og Mandino, yaşamanın daha iyi bir yolu)bir dünyada yaşıyoruz.Bu kişiler 'her şey bitti' zannettikleri anda her şeyin yeniden başlayabileceğini keşke bilmiş olsalardı.Güçlüklerle nasıl baş edecekleri kötü bir ruh halinden
Sayfa 59 - nasıl kurtulabilecekleri ve hayata nasıl meydan okuyacakları keşke onlara öğretilseydi.Bu duruma düşmeyenlerinde yüzde kaçının hayatına "hayat" denilebilir ki? İşte "Belhümedall" sırrını buradan anlayabilirdik. İnsan için işin ortası yoktu. Ya hayatını anlamdırarak, yani ikinci kez doğarak insanca yaşayacak ya da diğer canlılardan aşağı düşecektiKitabı okuyor
"Mutsuzluk gerçek bir intihar nedeni olsaydı Türkiye'de ki kadınların yarısı intihar ederdi."
'Hayat bu kadar tekinsiz, mutlu olma imkânı bu kadar uzak olunca, hayatın ucuzlaması ve intiharların yaygınlaşması kaçınılmaz olur. Bu olgu o kadar yaygındır ki, intihar haberi yer almayan günlük gazete bulamazsınız."
