(yazısı çirkin olduğu için, sevgilisine özenle yazıyordu).... Geceler sürüyordu bu yüzden mektup yazması. Odasının ışığı sönmedikçe, elektrik faturalarını hatırlayan babası öfkeyle homurdanıyor "Mektebe giderken bu kadar ışık yaksaydın, şimdiye adam olurdun," diye yüksek sesle söyleniyordu.
Sayfa 22Kitabı okudu
Yetim Babama ve Babası Olmayanlara
Akşamdır.
Güneş uyuklar evlerin çatılarında
Tasını tarağını toplayıp gitmeye hazırlanan bir gezgindir sanki
Hoşcakal demek için son bir kez uzanır
Gözlerini uzaklara bağlayıp pencereden dışarı bakan çocuğa.
Akşamdır.
Babalar ellerinde ekmeklerle yürürler kaldırımlarda.
Genç bir oğlan ağacın altında şiir okur sevgilisine
Camları
Sevgilisine Zülüfleri ilk kez yüzüne değdiğinde içi üreperen delikanlı sordu:
- " Işığı görüyor musun?"
- " Şu kaybolmayan ışığı mı?"
- " Evet!.. Tıpkı kalbimdeki sen gibi..."
" o ışık gibi ben de Kalbinden hiç kaybolmayacak mıyım?!."
" ?!.. "
Gözlerinden yaşlar döküldü...
Sayfa 18 - Kapı Roman - Midi Boy Kitap - 4.Basım Mart 2018
Vefa..
Vefanın, bağlılığın birinci derecesi, insanın öncelikle kendisine bağlı olana içten bağlı olmasıdır. Bu, hem aşık hem de maşuğun üzerine düşen vazgeçilmez bir sorumluluk ve mutlak bir görevdir. Bundan ancak soyu kötü, ahlakı bozuk, hayırdan yoksun olanlar uzaktır..
Vefanın ikinci derecesi size hainlik edene vefakar olmaktır. Bu, sevgili için
