Oktay Akbal 'ın dostları ile ilgili yazdıklarını okurken o çok tanıdık isimlerin bilmediğiniz yönlerini de görmüş oluyorsunuz. Tam bir edebî lezzette diyebilirim. Kitabın sonuna eklenen dizinde, kişi ve kurum adlarıyla birlikte eserleri ve yayın tarihlerini de görmek mümkün.
Şair ve yazar dostlarının çerçevesinde öyle güzel bir anlatım dili var ki, şiirlerden cümlelere içtenlikle kaleme alınmış. Başka isimlerden geçerken Oktay Akbal 'ın da izlenimleri, kendileri hakkındaki yorumları ile sanki anahtar deliğinden bakma hissi veriyor başka başka dünyalara. Kitabın da belirttiği gibi biz bunlara öykümsü söyleşiler diyebiliriz.
Her ana eşlik eden bir günce tadında olan eserin bıraktığı tat enfes. İnsanlardan, sokaklardan, şiirden, edebiyattan geçerken yaşamın inişli çıkışlı duygu hallerine bürünüyor insan ister istemez.
Ölümleri bile şiir olan insanların yazdığı dizelerde, az sözle çok şey buluyoruz. Kiminin yokluk içinde geçen yaşamına inat, şiirlerindeki cömert duygular fazladan umut bırakıyor insanın ruhunda. Yazı dünyası gerçek olamayacak kadar çok güzel ve satır aralarında kaybolurken, hiç şey bulmak bile istemiyorsunuz, manzaranın tadını çıkarmaktan başka.
Ne diyebilirim ki, muhteşem bir içerik kesinlikle. Yaşamın anlamını bulmaktan öte, var olmanın sürdürülebilirliğine odaklanmış insanların yaşamından geçerken, insan kendi yolculuğunu da gözden geçirme fırsatı buluyor.
Kitabın içinde geçen isimleri hatırlamak ne kadar da güzel oldu. Her biri yöreye özgü bir çiçek gibi değil de nedir?
Persler - Antigone . Ama ben bu incelemede yalnızca Persler’e değineceğim. Sophokles'in 
Antigone tragedyasını ise ilerleyen zamanlarda kendi