Sözlü Gelenekten Yazılı Geleneğe, Eğitici ve Öğretici Metinler: Masallar
“Bir masal iki parçanın bir araya gelmesiyle yapılır: Bu parçalardan biri masalın bedeni, öteki canıdır denebilir. Beden masalın kendisi, can ondan çıkan derstir.”
- 
Jean de La Fontaine
1. Giriş:
Bu makale çalışması yalnızca Aisopos ve masallarına dair değildir. Aisopos öncesi Antik Yunan'da karşımıza çıkan masalsı metinlere, Aisopos'un hayatına,
NİHAL ATSIZ'IN GÖK SULTAN'I
Tarihî şahsiyetler yalnız yaşadıkları zamanda değil, kendilerinden sonra da isimleri sıkça anılan ve tartışmalara konu olan kişilerdir. Bu anlamda yakın dönem Türk tarihinin kuşkusuz en tartışmalı isimlerinin başını çekenlerden birisi de II. Abdülhamid’dir. II. Abdülhamid’in kendi iktidarı döneminde başlayan ve günümüze dek süren bu tartışmalar
Sibirya'dan bir kadına şöyle yazıyor: "Size kendim hakkında şunu söylemek istiyorum ki, ben bu zamanın çocuğu değilim, inançsızlığın ve şüphenin çocuğuyum ben ve muhtemelen, hatta bundan eminim, hayatımın sonuna kadar böyle kalacağım, inanca olan özlemim bana ne kadar ıstırap verdi ve hâlâ vermekte, ki ben inancın aleyhine ne kadar çok kanıt bulursam özlemim de o oranda artıyor." Hiçbir zaman bundan daha net söylememiştir: İnançsızlık içinde inancın hasretini çekiyor. İşte burada Dostoyevski'nin değerler konusunda o yüce değişimlerden biri var: İnanmadığı ve inançsızlığın ıstırabını da bildiği için, kendi sözleriyle, bu acıyı kendisi için sevdiğinden ve başkalarına karşı merhamet duyduğundan - işte bu nedenle insanlara kendi inanmadığı Tanrı'ya inanmalarını vaaz ediyor. Kendisi Tanrı ıstırabı çekerken Tanrı mutluluğuna erişmiş bir insanlık istiyor, inançsızlığın acısı içinde mutlu inananlar istiyor.
Sayfa 203 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Mesela benim gibi en dolu şekilde yaşadıysan, hele ki aşkı... Ama böyle canından can gider gibi kaybedeceğin birçok şeyin varken en başta kendini kaybediyorsun. Vazgeçiyorsun kendinden, kimse de kalkıp sana ne oldu demiyor. Demez, de...
Bir ilişkinin ortasında bir anda uyandırılıp sana, 'ben senden ayrılmak istiyorum' diyen oldu mu? Ya da kahvaltının son lokmasında "ben artık tamamen gidiyorum" diyen oldu mu? O son lokma geçmez boğazından, ağzında dakikalarca çiğner durursun. Aynen öyle işte... Hayat tokat atar yutkunamaz, içine ağlarsın.
Ama dedim ya, içime ağlarım. Birisi benden ayrılırken bile gülerim. Teşekkür eder kalkarım. Gözyaşlarımı kimsenin görmesini istemem. Onlar benim gözyaşlarım, senin için akıyor olabilir ama görmen için çok çaba sarf etmen gerek. Neden biliyor musun? Ben mutlu olunca da ağlarım çünkü. Kendi kendimi bazen ilerideki eşimin hamile olduğunu bana ilk kez söyleyeceği anı hayal ediyorum. Bunu söylediği o mucizevi âni hayal ediyorum ve tam da o an gözlerim doluyor. Kendi surat ifademi çok net görüyorum o anı yaşamasam da ve sonrasında ağlamaya başlıyorum.
Bu zamana kadar yanında mutlu bir şey olmadıysa ve ben ağlamadıysam bunun sebebi üzülünce de gözyaşlarımı göreme yecek olması. Onlar benim gözyaşlarım, sebebi sen olabilirsin ama sonucu benim.
Bir cümledeki işi sen yapabilirsin ama kendi dünyamda her zaman yüklemi ben belirler, noktayı her zaman ben koyarım. Şu an ne mi yapıyorum? Sadece sırıtıyorum.... Sen de öyle yap bence, merak etme iyi gelir...
Sayfa 163Kitabı okudu
