"Kaba, kemale ermemiş olanı mükemmel olan, kemâle eren marifetiyle dâima yıkıvermek." Sanatkâr, "kendini tahrip eder-geriye arınmış asil hayat kalır." "Kendi varlığımızın namütenahi çözülme" ameliyesinde "yok olma ve olma bir araya geliverir. [...]. Böylece aşk varlığımızı kemâle erdirir." Sadece "ebedi kendini yenileyen, gençleşen varoluş [ebedî güzellik] taklit edilebilir. Ancak bu suretle ebedî gençleşen varoluş marifetiyle biz bizzat kendimiz oluruz."
Sayfa 203Kitabı okuyor
İbn Arabi (ks) "kerb"i nefesini zorla tutan birinin çektiği sıkıntıya benzetir. Yani doğuştan gelen yapılarında mevcut olan cemâl potansiyeli gerçekleşmezse özellikle genç kızlar, nefesini tutup da veremeyen biri gibi bunalıma girerler. Ağırlıklı olarak erkeksi bir varoluş tarzı yaşayan hanımlar için hassasiyet, gönül alıcılık, incinmiş duyguları tamir etmeye isteklilik, kaba dil kullanmamak, anlayışlılık, namus, fedakârlık, çocukları sevme, sadakat, başkalarının ihtiyaçlarına duyarlılık, yaratıcılık, estetik, sanat, âhenk, incelik, affetme, kusurları örtme, merhamet, muhabbet, şefkat ; kısaca ince kadınlık ve annelik hâlleri bir ayrıntı değil, mutlulukları için zorunlu birer önkoşuldur.
Sayfa 35Kitabı okuyor
Hegel’in yapıtlarında diyalektiğin tarih ve doğadan çıkarılmış yasasının birçok örneği mevcuttur. Ama Hegel’in idealizmi zorunlu olarak kendi diyalektiğine yüksek derecede soyut ve keyfi bir karakter veriyordu. Diyalektiği “Mutlak İdeanın” hizmetine sokmak için Hegel, Marx’ın Kapital’inde uyguladığı, verili bir olgunun yasalarını araştırma
Sağ beyin/Sol beyin…Güzeli gören güzeli ister.
Beynin iki yarım küresi var. Sol beyin mantıklı ve analitik olanı yönetiyor, sağ beyin sezgiyi ve söze dökülemeyeni. Antik Yunan’dan bu yana Batı, analitik zihni baş tacı ediyor ve sezgisel olanı halının altına süpürüyor. Sağ beyni sol beynin emrine veriyor. Tahayyül, sezgi ve güzellik eğitim ve günlük hayatın dışarısına çıkarıldığında; ruhsuz
Enerjinin yoğunlaşmış en kaba halindeki varoluş hologramında bulunan 3B Matriks’in içindeki Dünya planına enkarne olan her bilinç/ruh, programını ve kontratını uygulamak için mutlaka o Matriks’in içindeki sanal bir vasıtaya ihtiyaç duyar. Bu araç da, biyolojik (etten) bir robot olan ve atomlardan oluşmuş olan, bir nevi çok ileri düzey android bedendir.
Destek yayınlarıKitabı okudu
Şimdi tefekkürümüze devam edelim ve çiçeklerin solmasının diğer etkilerine de bakalım. Yukarıda açıkladığımız gibi er- kekler kendi içlerindeki bir eksikliği tamamlamak için kadın- lara yönelirler ama karşısında bir "erkek kadın" gören erkek bu çekimi daha az hisseder ve -burası çok önemli incelme, hakiki insan olma şansını yitirir; işkolik, kaba saba, hırsına yenilmiş bir varoluş tarzı sergiler. Yani kadın, erkekler için hayat kurtarıcı fonksiyonunu kaybettikçe erkekler de daha mutsuz olur ve farklı psikolojik ve psikosomatik hastalıklar sergilerler. İçten içe toplumun dengesi kaymaya başlar ve ge- nel manada bir varoluş bunalımı ortaya çıkar.
Hayatın boşluğu öğretisi üzerine
Bu boşluk anlatımını genel olarak şeylerin varoluş tarzında, her ikisinin de insanın sınırlı varoluşuyla karşılaştırıldığında, Zaman ve Mekanın sınırsız doğasında; yegane gerçek varoluş tarzı olarak göz açıp kapanıncaya kadar geçip giden şimdide; her şeyin birbirine bağlılığında ve izafiliğinde; sürekli olarak Varlık olmaksızın oluşta; tatmin
Kara Mizah Bir Varoluş Mücadelesi: Gemiden Düşen Adam
“Çok daha uzaktayım düşündüğünüzden, boğuluyorum ama sallamıyorum el”, 
Stevie Smith’in Not Waving but Drowning şiirinden alınan bu dizeler
ya da 
Samuel Taylor Coleridge’ın 
Yaşlı Denizcinin Ezgisi’nde varoluşsal bir yalnızlığı anlatırken kullandığı şu dizeler: “Yalnız, yalnız, yapayalnız, uçsuz bucaksız denizde yapayalnız” aslında bu kitabın ruhunu özetleyen
"Sevinç" ve "kahkaha"nın ardında kaba, sert ve aldırışsız bir yaradılış bulunabilir, ama kederin ardında hep "keder" vardır. Istırap, "haz"zın tersine maske takmaz. "Sanatta gerçek", özdeki fikirle rastlantısal varoluş arasındaki bir çakışma değildir; biçimin gölgeye benzerliği ya da aynada yansıyan şeklin, biçimin kendisine benzerliği değildir; boş bir tepeden dönen yankı olmadığı gibi, ayı aya, Narkissos'u Narkissos'a gösteren, vadideki gümüş pınar da değildir. "Sanatta gerçek", bir şeyin kendisiyle bütünlüğüdür, içseli ifade eden dışsaldır; cisimleştirilmiş ruhtur; ruhla dolu bedendir. Bu nedenle, "keder"le boy ölçüşebilecek bir gerçek yoktur.
Sayfa 106Kitabı okudu
