Fotoğraf
Durakta üç kişi
Adam kadın çocuk
Adamın elleri ceplerinde
Kadın çocuğun elini tutmuş
Adam hüzünlü
Hüzünlü şarkılar gibi hüzünlü
Kadın güzel
Güzel anılar gibi güzel
Çocuk
Güzel anılar gibi hüzünlü
Hüzünlü şarkılar gibi güzel
CEMAL SÜREYA (1951-1990)
Sayfa 52 - Zend Kitabevi, 2005Kitabı okuyor
Bazen elimde bir kitap bir sıraya otururum. Ama rahat bırakmazlar. Ne çok delikanlı vardır burda bilseniz. Laf atarlar.
O zaman insana dünyada en kötü şey kadın yaratılmakmış gibi gelir...
Sayfa 76Kitabı okuyor
Kadın hep yalan söylemişti, bu doğruydu ve bu kötüydü, çok kötüydü çünkü yalan bir kanserdir, yayılır, köklenir, çürüttüğü şeyle bir olur - ama adam daha kötüsünü yapmıştı: Adam ona inanmıştı.
Sayfa 120 - Can YayınlarıKitabı okuyor
Tenine kadın teni değmemiş. Gündüz başka gece başka yalpalayarak ömrünüzü çiğneyen, kalıbı adam ama kalbi harman yeri birisi değil erkeğin eridir. Siz erkek denince bilek anlıyorsunuz. Ben yürek diyorum yürek...
Bir adam hata yapabilecek yaşa geldiyse, gereğini yapabilecek yaşa da gelmiş sayılır.
Sayfa 51Kitabı okuyor
Genellikle acısına teslim olma eğilimindeki kız çocuğu teselli etmek yaygın bir tavırdır. Duyarlık dişi çekiciliğinin bir özelliğidir, erkek çocuk ise "adam olduğunu göstermek" zorundadır ve yetişkinlerin koydukları kurallara karşı çıkmamalıdır. Acı karşısında erkek "kadın" durumuna düşmemek için dişlerini daha fazla sık mak zorundadır genellikle. Ama, sadece sürekli bir mücadele içinde olan eğitsel etkiler nedeniyle de olsa bu şema çok da kesin değildir.
Sayfa 106Kitabı okudu
KADIN : - Benden nefret ediyorsunuz.
KIZ : - Siz beni pek mi seviyorsunuz?
Ne adam göze alabiliyor çekip gitmeyi, ne kadın. Kalıyorlar aynı yerde, tıpatıp aynı şekilde. Evlilikleri orada burada konuşuluyor, en başarılı evlilikler arasında sayılıyor. Parmakla gösteriliyorlar. Bunca senedir mutlu bir evlilik yürütmenin sırrını soranlara karşılıklı sevgi ve saygı diyorlar gülümseyerek. Diyemiyorlar ki karşılıklı sevgi saygı ve bir de karşılıklı bir türlü çekip gidememek Günler günleri kovalıyor. Günler günleri aynen tekrarlıyor. Yoruluyorlar. Yaşamaktan değil, yasayamamaktan yoruluyorlar.
