Senin karşında özgüvenimi kaybettim ve yerini sınırsız bir suçluluk duygusuyla doldurdum. ( Bu sınırsızlığın anısına bir zamanlar biri hakkında aynen şöyle yazmıştım : "Utancının , kendisinden daha uzun ömürlü olmasından korkuyor .")
"Gitmesi gerek," diye bağırdı kız kardeşi, "tek yol bu, babacığım." Tek yapman gereken onun Gregor olduğunu düşüncesinden kurtulmak. Bunca süredir onun Gregor olduğunu düşünmemizdi asıl hatamız. Nasıl Gregor olabilir ki? Gregor olsaydı insanların böylesi bir hayvanla birlikte yaşamasının olanaksızlığını kabul etmiş ve çoktan kendi rızasıyla gitmiş olurdu. O zaman da ailenin bir oğlu olmazdı ama hayatımıza kaldığımız yerden devam eder ve onun anısına saygı duyardık.
Senin karşında özgüvenimi kaybettim ve yerini sınırsız bir suçluluk duygusuyla doldurdum. (Bu sınırsızlığın anısına bir zamanlar biri hakkında aynen şöyle yazmıştım: "Utancının, kendisinden daha uzun ömürlü olmasından korkuyor.")
"Uzun zaman olmuştu, göğe yaklaşıp sıkıca sarılmayalı. İçimde göç eden tüm güzel duyguların anısına. Uzun zamandır, bir mum yakıp gömüyorım toprağa. Tek başıma, ellerim cebimde yürüdüğüm karanlık sokaklarda öğrendim yalnızlığı. Aydınlansaydı, anlatacaklarıma kelimeler doğardı."
'' Senin karşında özgüvenimi kaybettim ve yerini sınırsız bir suçluluk duygusuyla doldurdum. (Bu sınırsızlığın anısına bir zamanlar biri hakkında aynen şöyle yazmıştım : '' Utancının, kendisinden daha uzun ömürlü olmasından korkuyor. '') ''
Senin karşında özgüvenimi kaybettim ve yerini sınırsız bir suçluluk duygusuyla doldurdum.(Bu sınırsızlığın anısına bir zamanlar biri hakkında aynen şöyle yazmıştım:" Utancının, kendisinden daha uzun ömürlü olmasından korkuyor.")