Dilşah Dinçer
@kapagiacmadan
Aylak
Üniversite
Bursa
Bursa, 10 Temmuz
9 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Dilşah Dinçer tekrar paylaştı.
"Doğrusu, bizler bugün canlılığın nerede bulunduğunu, ne olduğunu, nasıl adlandırıldığını bile bilmiyoruz. Elimizden kitaplarımızı alsanız bir anda ne yapacağımızı şaşırır kalırız; ne yapacağımızı, kime sığınacağımızı, neye tutunacağımızı, neyi seveceğimizi, neden nefret edeceğimizi, neye saygı duyacağımızı, neyi aşağılayacağımızı bilemeyiz. İnsan olmak, gerçek insan, etiyle kemiğiyle insan olmak bile ağır gelir bize. Utanırız bundan, insan olmayı yüz karası sayarız, benzeri olmayan toplumsal birtakım insanlar olmak için çabalarız. Ölü doğmuş insanlarız biz ve uzun zamandır canlı babaların çocukları değiliz, giderek daha çok hoşlanıyoruz böyle doğmuş olmaktan. Zevk duyuyoruz bundan. Çok yakın bir gelecekte bir şekilde düşüncelerden doğmanın yolunu bulacağız.”
Sayfa 150 - Can YayınlarıKitabı okudu
Yıllar yaşamış, yorgun edalı, bezgin sesli camlar bu ıssız kabrin başına dolmuşlar, en sakin havada bile işitilen ahret fısıltılarıyla dervişler gibi, biteviye zikrederlerdi. Ormanın bu en loş, en kuytu parçasında öbür dünyayı hatırlatan, insanı ölüme yaklaştıran, gönlüne üzüntüler veren bir hal, dini bir tesir vardı.
Sayfa 113Kitabı okudu
Sanki damarlarındaki son kuvveti toplamış, son dermanını, kendisini senelerce süren yorgunluklardan sonra bir bıçakta ebesi rahata kavuşturacak olan bu adama saklamıştı. Çalışmaya gitmeyecekti, fakat ölüme hazırdı; büyük bir filozof gibi başı yerde, ağır ağır, gözlerinde lakaydi, yürüyor; oylukları arasında dolaşan, gölge arayan yaldız kanatlı, ufak, inatçi sineklerin üzerinden ara sıra kuyruğuyla incitmek istemeyen bir yelpaze geçiriyordu.
Sayfa 58Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bu gamsız, geniş ömür yüreğinin ateşini söndürmüştü.
Sayfa 49Kitabı okudu
Bir kitap okudu
199 syf.
·
Puan vermedi
Dilşah Dinçer tekrar paylaştı.
Ne güzeldir yaşamın henüz neresinde olduğunu bilmezken, yaz mı kış mı bilmezken, yanaklardan yaşlar süzülerek o yaşlarla kendini ömür boyu sulayacak sarnıcı doldurmak, biriktirmek.
Ne güzeldir o hapishanenin bahçesinde çiçek yetiştirmek ve dünyanın omuz omuza sımsıkı doluluğunu yapayalnızken hissetmek.
Ne güzeldir hiç beklemeden yirmi yıl beklemek ve kendine mahcubiyetle elini uzatmak.
Ne güzeldir unutulmak ve kendini unutmak.
Ne güzeldir kendini sevmek için değil görüp duyduklarınla hatırlamak. Mor salkımlar, bal çiçekleri, taş yosunları, kertenkeleler ile bir dili konuşmak.
Ne güzeldir suçsuzken ağlamak, yol görmeden yürümek, uçup gitmiş ipek böceği kozalarını biriktirmek, ipeğe ve kaynamaya inanmamak, mercanköşk dalına yaslanarak ama eğmeden yaşamak. Okunan ve içeriyi kanatarak yol alan her dizeye rağmen dışarıya tebessüm etmek, şairin acısını dindirmek, etraf bütün duyulana bîgâne iken içeride kazına kazına yol açan her dize ve düşünceyi ağrıya rağmen ele vermeden içinde tutmak, onlarla, çevrenin uğultusuna karşı gitgide sessizleşen bir içeri ile yaşamak.
Ne güzeldir kış akşamı geceye dönerken köprünün oradan uzanan ızgara balık kokusunda bilmediğin bir sebeple sarsılmak ve isabet etmiş bir geçmiş acı ile topallayarak duvara tutunmak.
Bilince, çünkü bilince artık acı da çekilemiyor, genç, genç irisi ne acı çekti ise vaktinde, yetişkinliği ve yaşlılığı, bunların anısı ve biriktirdikleri oluyor.
Sayfa 162Kitabı okudu
Dilşah Dinçer tekrar paylaştı.
Sevgi bittikten sonra bile, sevmiş olmak tamamen anlamsız değildir, çünkü daima başkalarının anlayamadığı nedenlerle sevilir.
Dilşah Dinçer tekrar paylaştı.
Daha yirmi yaşında bile değildi ve sokaklarda dolaşırken mağaza vitrinlerinin yansımasında gördüğü neydi? Düşen omuzlar, iyi tıraş olmamış bir yüz, yenilmiş birinin görüntüsü.
Sayfa 47Kitabı okudu
Dilşah Dinçer tekrar paylaştı.
Bir yalan ne kadar sürer? Doğrular uzun mu sürüyor sanki? Bir yalan, ona inandığım süre içinde doğrudur. Ömür boyu inanır, kanarsam ona, tümden gerçek olur. Bu resme inandım - önce inanmak istemek gerek; sonra, inanmak.
Sayfa 26Kitabı okudu
Bir kitap okudu
438 syf.
·
Puan vermedi
Dilşah Dinçer tekrar paylaştı.
Babamın kemiklerini tersyüz ederken, tersyüz ettiğim kendi kemiklerim oluyor.
Sayfa 73Kitabı okudu
Dilşah Dinçer tekrar paylaştı.
Sait neden sonra çocuğun suratına büyük bir üzüntüyle baktığını fark ediyor. Yazık be, diyor içinden, yazık, mahvolmuşsun sen, şimdiden bitmişsin, bundan sonrası senin için hep rezillik. Üstelik bunu da kabul etmeyeceksin, bok gibi hayatım var demez çünkü insan, onun yerine bir bokmuşsun gibi etrafta dolaşıp ona buna sataşacaksın, yok ben şuyum, yok ben buyum, dünya öyle, alem böyle...
Sayfa 52Kitabı okudu
