Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.26
Kafası karışık bir LİVANELİ, Olmasa da olur...
Zülfü Livaneli'nin güncel olayları ve çeşitli sosyal sorunları içeren kitabı Ege ve Akdeniz'de yaşanan mülteci sorununu işlerken, başka konularada odaklanarak romanın ana temasının zayıflatıyor...
Mülteci sorunu, çevre kirliliği, balık çiftlikleri, siyanürlü altın ve kıyı yağması gibi birçok konunun aynı anda işlenmesi, kitabın
Kardeşimin Hikayesi
Bu kitap için incelemek yazmak benim için çok zor çünkü hayatım boyunca okuduğum en güzel kitaplardan biriydi.İncelememi kitabı bitirir bitirmez yazmak istedim çünkü kitabın etkisinden uzun bir süre çıkabileceğimi sanmıyorum. Öncelikle bu kitap Zülfü Livaneli'nden okuduğum ilk eserdi ve diğer kitaplarını da en kısa sürede okumak istiyorum. Kitabı okurken asla sıkılmıyorsunuz ve o kadar akıcı ki film izliyormuş etkisi yaratıyor. Başlarda romanın basit bir cinayetin çözümüyle ilgili olduğunu düşünebilirsiniz ama ondan daha fazlası... Okurken çoğu yerde duygularınıza hakim olamayacak ve böyle bir olayın gerçek olup olamayacağını düşüneceksiniz. Hatta kitabın sonunda kendinizi boşluğa düşmüş hissedeceksiniz.Kitapla ilgili fazla bir şey söylemek istemiyorum çünkü söyleyeceğim her detayın bu kitapta okuma zevkini azaltacağını düşünüyorum. Derinden etkileyen bir kitaptı. Herkese öneririmm.
Yani çok garip bir kitaptı. Aslında Ömer Zülfü Livaneli çok sevdiğim bir yazardır.
Gelin görün ki ' Serenad',veya 'Kardeşimin Hikayesi' nden o kadar farklı kiii.Yayımlanma tarihlerine baktım. Bu eser 2002 'de çıkan 4.eseri, ondan dolayı bu farkın olduğunu anladım.( Diğerleri 2011,2013)
Yani yazar, hayal dünyasını bu 10 yıllık süreçte epey geliştirmiş.
Kitapta, 3 farklı bireyin farklı hayat hikayeleri anlatılırken sonrasında yazar bunları bir düğüm gibi birbirlerine bağlıyor. Ama bu çok geç oluyor nedense.
Kısaca beğendim de diyemem beğenmedim de diyemem o yüzden garip demeyi tercih ederim.
Zülfü livanelinin okuduğum ilk eseri. O kadar çok ismini duydum, o kadar çok övgü ile bahsedildi ki zülfü livaneli'nden merak edip almaya karar verdim. İlk başlarda ne düşüneceğimi çok kestirmedim. Yazarın tarzına alışık olmadığım için galiba kitabı sevdim mi sevmedim mi emin olamadım bir süre. Buna rağmen kitabı elimden bırakamadım. Öyle bir merak duygusu oluştu ki bende, her sayfada hadi artık hadi anlat şu hikayeyi diye söylenip durdum. Acaba nasıl olucak, Hikayeyi nasıl bağlıcak diye düşünürken binlerce senaryo kurdum kafamda ama biri bile doğru çıkmak dursun hikayenin yanından bile geçemedi. Sanırım bundan sonra Livaneli kitapları okumamı sağlıcak asıl şey bu. Dili sade, gayet akıcı ve sürükleyiciydi. Bazen beni kitaplarda boğan paragraflarca yapılan betimlemeler ya da ruhsal çözümlemeler, bu kitapta da olur demiştim ama yanılmışım. Hiçbir şeyi abartmadan, her türlü duyguya abartmadan vurgu yapılmış olması da çok başarılıydı.
Bir Yaşam Öyküsü
Elime bir çok kez alıp inceledikten sonra okumaya cesaret edemediğim için bıraktığım kitaba en nihayetinde başladım. Sayfalar değiştikçe içimde hissedilen duygular giderek arttı.
Meryem'in başına gelen felaket, insanın içini yakarken bir yandan da merakla okumaya devam edip umutla Meryem'in sonunun güzel olmasını umuyordum.
Meryem'in ölümden farksız olan durumda olan biri daha vardı:
Amcasının oglu Cemal. PKK ile mücadele ederken arkadaşlarının ölümünü görüp bir gün kendisinin de kafasının koparılarak ayakları veya elleri bir yere fırlayarak ölüme bir adım daha yaklaşmayı bekliyordu. Ve Cemal Anadolu'da ailesinin ona verdiği o insanoğlunun yapacağı cinsten olmayan görevi bilmeden askerliğinin bitip bir an önce Emine'sine kavuşma ümidiyle günlerini geçiriyordu.
Ve onlar gibi hayatından memnun olmayan Profesör İrfan Kurudal, gördüğü rüyanın etkisiyle kendini denize bırakmıştı.
Ölümden kaçan ve mutluluk arayan insanların denizde yolların kesişmesi ile devam eden bu roman insanların aslında ne kadar farklı olduklarını, yaşadıkları coğrafyada onlara öğretilen doğru yanlış bilgilerle büyütüldüklerinin farkına varıp alıştıkları yaşamlarını değiştirmeye çalışmasıyla devam ediyordu.
...
Çok beğenerek okuduğum Kardeşimin Hikayesi'nden sonraki bu kitabı da okuduktan sonra Zülfü Linaveli'ye şükranlarımı sunar. Ve Serenad'ı okumak için sabırsızlıkla beklediğimi bildirmek isterim. Bu kitapları sizin de okumanız dileğiyle.
İyi Okumalar.
.
Serenad //
Selamlar..Okuyanın öve öve bitiremediği meşhur Serenad ile karşınızdayım.Kardeşimin Hikayesi'nden sonra yazardan okuduğum ikinci kitap Kardeşimin Hikayesini daha çok sevmiştim Serenad ise beni arafta bıraktı sevemedim nedense..Yorumlara baktım begenilmiş çokça.Seranad'ı ve ya yazarı okuyup sevenler görüşlerinizi
Zülfü Livaneli 'yi aşırı sevmekle beraber Serenad ve Kardeşimin Hikayesi'nden sonra hep bir boşluk duygusu yaşadığımı itiraf etmeliyim.Evet, bu kitap da çok güzel.. Güzel de işte sanki bir kitap çıkarma kaygısına düşülüp, çalakalem gecistirilmis gibi...Mesaj vermeye çalışmakla kurguyu genişletme çabası arasında ikileme düşülmüş de sorunlar belirlenip, altları kurşun kalemle çizilmiş,o arada hikaye baştan savılmış,bu kadar da yeter denmiş gibi...Ben bu olayı anlayamıyorum...Biz bekliyoruz,sabrediyoruz,gık demiyoruz,hani nerde kaldı diye ağzımızı bile acmiyoruz da...Bu yazarlar,bu en sevdiklerimiz,en çok merakla beklediklerimiz niye bizi bu kadar hüsrana uğratıyorlar acaba?Oldu mu şimdi yani incecik kitap,konu desen uçsuz bucaksız sözde ama kenardan kenardan dolaşılmış, yarım yamalak bi'şi' çıkmış ortaya...Roman diyemem,uzunca bir hikaye belki...Ve sıkı bir okumayla bir saatini almıyor insanın.. Açıkçası hayal kırıklığı yarattı bende...En acilinden şöyle uzun, tumturaklı,merak uyandıran,kafaya takılan bir roman bekliyorum Zülfü Livaneli 'den...Hevesim kursağımda kaldı çünkü... Bekliyorum...
Livaneli deyince akla ilk gelen kitaplardan. Tabi benim için Kardeşimin Hikayesi'nden sonra :) Yazmış yine yazacağını Livaneli bir solukta okunabilecek ender eserlerden olabilir.
·
Puan vermedi
Zülfü Livaneli'nden okuduğum ikinci kitaptır kendisi. Zülfü Livaneli'ni Serenad adlı kitabı ile tanımıştım. Serenad'da güzeldi ama kardeşimin Hikayesi olağanüstü.
Olay bir balıkçı köyü olan Podima'da Arzu Kahraman isimli bir kadının öldürülmesi ile başlıyor. Cinayeti araştırmak için Podima'ya gelen gazeteci kız ile emekli inşaat mühendisi Ahmet Arslan'ın yakınlaşması ile devam ediyor(sevgili anlamında değil.)
Livaneli'nin kalemi yine şaşırtmadı. Olay örgüsü mükemmel bir kitap kardeşimin Hikayesi. Kalınlığına bakmadan okuyun olay sizi içine çekecek kalıbımı basarım. Etkisinden uzun süre çıkamayacağım nadir kitaplardan. Okuyacak olanlara şimdiden iyi okumalar diliyorum...
330 syf.
·
Puan vermedi
"Livaneli" okumayı çok severim. Bu kitaba, çok geç kaldım diyerek başladım. Serenad'ı okuyup çok sevmiş, hatta sonlarına doğru ağlayarak bitirmiştim. "Kardeşimin hikayesi'nden beklentim çok yüksekti bu yüzden. Kitap güzel gidiyor ama dahası lazım, bir serenad değil dedim hep ama son 20-30 sayfa hiç tahmin etmediğim bir sondu, aşırı şaşırdım ve ürperdim. Çok başarılı. Okuyalım, okutturalım
Zülfü Livaneli' den güzel bir eser daha. Edebiyatın işlenmesi zor ve çetrefilli, her daim popüler olan konusu " aşk " ı işliyor yazar. Kitap boyunca; Aşk var mı?, Niye var ki? Sahiden aşk var mıdır ki? sorularını sorarken buluyorsunuz kendinizi. Sakin bir balıkçı köyünde yaşanan bir kadın cinayeti ile başlıyor her şey. Bu cinayet anlatılırken kitap iki bölüme ayrılarak anlatılıyor:" Ben" ve "Mehmet" diye. Başlangıçta evet kitap akıcı bir sekilde ilerliyor ama sonrasında özellikle "Mehmet" bölümünde olayların ağır anlatılması okuyucuyu biraz sıkabiliyor. Sonuç olarak bu cinayet perdesinin aralanmasını beklerken katil bambaşka biri çıkıyor ve oldukça şaşırıyorsunuz. Kısacası "Aşk dünyadaki en tehlikeli duygudur." cümlesi kitabı özetliyor. Aşkı bir de " Kardeşimin Hikayesi" nden okuyun. Keyifli okumalar.
Uzun zamandır Zülfü Livaneli okumuyormuşum, Kardeşimin Hikayesi'nden sonra bu kitap da çok iyi geldi. Tarihle içiçe geçmiş kurgu zaman zaman bunlar ne kadar gerçek diye araştırma yapmaya itti beni. Merak ögesi hiç eksik olmadı zaten. Tavsiye ederim.
Zülfü Livaneli'nin Serenad ve Kardeşimin Hikayesi'nden sonra okuduğum 3.kitabıydı.
Livaneli denince zaten kitabın başarılı olmama ihtimali az oluyor. Artık okuyarak bunu anlamış oldum. Yine bu kitabında da okuyucuyu etkileyecek hikâye veya hikâyeler var aslında. Okuyucuyu gerçekten "huzursuz" edecek, yeri geldiğinde biz neleri görmemişiz dedirtecek, yeri geldiğinde de yaşadığımız dünyaya kızgınlıkla ve nefretle baktığımız anlara şahit olduğumuz ve hayatın gerçeklerini saygıdeğer yazarın yüzümüze bir kez daha vurduğu bu güzel eseri okumanızı ve sonuna kadar devam edebilmenizi temenni ediyorum.
Huzursuzluk ve Kardeşimin hikayesi'nden sonra okuduğum bir başka Zülfü Livaneli. Otobiyografik tarzda yazılmış bir eser. Sanata ve bilgeliğe yaptığı katkıların iç dünyasına etkisini her sayfada hissediyorsunuz. Sonsöz kısmında verdiği öğütler herkesin duyması gereken türden. Keyifli okumalar
Bazı yazarlar var keşke önceden okusaydım dediğiniz. İşte Zülfü Livaneli de benim için o yazarlardan biri. Ben ilk Kardeşimin Hikayesi ile başlarım devamı da gelirse gelir diyordum. Devamı kesinlikle gelecek.
Kitap, Ülker Livaneli'nin "İnsanların duyguları olmasaydı her şey ne kadar kolaylaşırdı." demesiyle kitabın temelleri oluşmuş.
Hepimiz duygusuz olursak acaba dünya nasıl bir yer olurdu? Duyguların bizim hayatımızdaki yeri nedir? İşte bu soruların cevabını Livaneli, bir cinayet ile harmanlayarak okurlarına sunar.
Podima'da gerçekleşen bir cinayetten sonra gazeteci kızın emekli inşaat mühendisi Ahmet Arslan'ın evine soru sormaya gelmesiyle başlar hikayemiz. Maktül, cinayetten önceki gece verilen partinin ev sahibi olan Arzu Kahraman'dır.
Kitap polisiye romandan ziyade kendimizi sorgulamamızı sağlar. Bunu yaparken "Kardeşimin Hikayesi"nden yola çıkarak SSCB'nin çöküş yıllarına, Minsk kentine, Moskova'yı karış karış gezip dururuz. Fakat bu gezme hem iç duygularımız ile hem de dış dünya ile yaşanacak.
Okurken hep katil kim acaba diye merak ederek okudum. Katili sonlara doğru tahmin ettim ancak kitabın sonunda bence katilden daha önemli bir şey gerçekleşti. İşte o son size sağ gösterip soldan iki kere vurdurur. Kesinlikle alıp okumalısınız.