Oblomov tam bir hanımcı karımda karım :)))
Karım yüksek sesle yeni bir kitap okur; zaman zaman durup üzerinde konuşuruz... Derken konuklar gelir; sen ve karın mesela
- Oho, beni de mi evlendiriyorsun?
- Tabii.
Asla bir geleceğe sahip olmamış olduğum günlerden birindeyim. Karṣımda yalnızca, bir sıkıntı duvarıyla kuṣatılmıṣ, taṣ kesilmiṣ bir ṣimdi var.
Sayfa 17Kitabı okuyor
Tuvaldeki Yaralar
Sanırım kitabın özeti
Bütün istediğim, başkalarının dertlerini dinleyip acınmak. Bu beni değiştirecek. Derdim yok benim, mirasyedi gibi param da var. Patronum da, karımda, çocuklarım da yok; sadece varım, hepsi bu. Bu dert öyle belirsiz, öyle metafizik bir şey ki, utanıyorum doğrusu.
Sayfa 159 - Can yayınları 39 baskı fransızcadan çeviren Selahattin Hilav
Herkes zengin olmayı diliyor. Neden asil karakter zenginliğini, aydın akıl zenginliğini, mükemmel davranış zeginliğini dilemiyoruz?
Herkes hastalıktan şikayet ediyor. Başım ağrıyor, karımda ağrı var, karaciğerim zehirlendi diyoruz. Ama aslında hepimiz akıl ve kalp bakımından da hastayız. Peki, neden onlardan şikayet etmiyoruz?
Hiçbir zaman ; Ah! Hakikati çarpıtma hastalığım var, Ah! hatalarım canımı yakıyor, günahlarım beni üzüyor' demiyoruz.
Sayfa 86 - Sufi kitapKitabı okudu
Çaresizliğin en amansız olduğu yerdeyim şimdi. İlk defa sevmenin tarif edilmez korkuları içindeydim. Uykusuz gecelerin yorgun sabahlarında seni düşünüyor ve korkularla yine sana doğru koşuyorum. Hep aynı soru düşüncemde: Ya seversem?O zaman neler olabileceğini düşünmek korkutuyor beni. İlk defa yenileceğimi anlıyorum. Karșımda kendinden emin gözlerin, dudakların, ellerin bunu söylüyor bana. Seni tanımadan geçen bütün yıllara lanet ediyorum. Önceleri hiç bilmediğim adını şimdi binlerce defa tekrarlıyor dudaklarım. Gün oluyor bir tablo seyredercesine mutlu heyecanlarla doluyorum karşında. Gün oluyor bir eski Yunan heykelinin ölümsüz güzelliğiyle büyülüyorsun beni. Gözlerin gözlerime takılınca güçsüzlüğüm aklıma geliyor, beni sevmediğin, sevmeyeceğin aklıma
geliyor... O zamanlar öylesine yıkılıyorum ki, bilemezsin!
Sayfa 176Kitabı okudu
Atatürk
Sen karımda nâmus
Kısrağımda hilâl
Sen mataramda su torbamda ekmek
Sen mavzerimde fişek
Ben ondokuzuncu fırka
Yetmişbirinci alaydan Mehmet
Müșterek iș bitince aramızda eski uçurum açıldı.
Tekrar aynı sükûta düştük. Ben kendi içimden, ""Oglum, karșımda...Fakat düșüncelerimiz yeniden birbirinden ayrldı, diye düșūndūm. Müșterek iș bitince aramızda eski uçurum açıldı.
Artık yine ancak hastalandığımı haber alınca, yahut muayyen günlerde gelip göreceği bir adam oldum."
Bu zalim bir düşünce idi. Her tarafindan bir çıkmaza benziyordu. "O kendisi olmak için beni unutmağa belki muhtaç! Fakat ben ancak onun sayesinde biraz kendim olabiliyorum
Bu, belki de onun hiç anlamayacağı bir sey. O benim kaderimi bitmiş biliyor ve bunda haklı! Fakat ben onun kaderi üstüne acz içinde titriyorum.
