Bilmem yalnızlık efendi ile aranız nasıl? Benim oldum olası iyidir. Severim kendisini, zannımca o da benden memnundur. Yalnızlık efendi uzunca boylu, titiz, temiz, ve bakımlıdır. Çok yakışıklı sayılmaz belki, fakat hayli alımlıdır. Kıyafetlerini nerede diktirir bilmem, ama giyimi kuşamı farklıdır. Hayatımda tanıdığım en donanımlı, en kültürlü,
Bir günümde sen vardın yine sancılarla ağıt yaktım!
Bu günümde yalnızım Rabbim yalanlara kandım ben…
Bir şarkı yaptım dostum oldu arkasından ağlayandım,
Ve bulandım duygularla arkasından kalbe kilidi bağlayandım.
Anlatılmaz bir gecemde karanlık gökyüzüm var,
Evde romantik bir hava dışarda aç yatan var.
Söz veripte tutamadın mı geçmişe dönenmi
Uyuyalım mı artık ?
En son ne zaman senin yanında uyudum, çıkaramıyorum ama hiç unutmadığım bir kare var anılarımda... Yan yana uzanmışız seninle. Çok küçüğüm ben. Sanırım dört beş falan. Yatağın ortasında boylu boyunca yatıyorsun sen. Bedeninin ağırlığıyla, şiltenin ortası çöküvermiş. Ne kadar kenarda kalmaya uğraşsam da beceremiyorum. Hep sana doğru kayıyor minik kızın... Bayılıyorsun umarsız çabalarıma. Kucaklayıveriyorsun sonunda, kollarında sabitliyorsun bedenimi. En güzeline dalıyoruz uykuların...
Sayfa 148Kitabı okudu
Bir defter düşün, içi alıntılarla dolu. Hakikate dair ne varsa, bir şiir kitabında rastladığın, bir külliyatta, gazete köşesinde, bir teyzenin yaktığı ağıtta, bir filmin son sahnesinde, bir atalar sözünde, bir babanın evladına nasihatinde, çocuktan aldığın bir haberde, özü olan bir deyişte, Beyazıt meydanında yumrukları havada haykıran genç kızların sesinde, bir nümayişte, maruz kaldığın ikinci el bir söylevde, sana gelmiş ama hiç gitmemiş bir mektupta, bir hamişte, derkenarda, hasıraltı edilmiş, bir kenarda…
"Bütün evren kenarda durur, okurken. Bir kitabın sayfaları arasına daldığınızda, ötekiler, sesleri ve sözleriyle kaybolurlar. Aydınlık, ılıman, korunaklı bir diyardasınızdır; karanlık, sert ürkütücü bir yazının harfleri gözünüzün önünden akıyor olsa bile. Ondandır, ışığı söndürüp başınızı yastığa koyduğunuzda, sizi kuşatan gerçek dünyanın yerini daha gerçek bir dünyanın alacağını bilirsiniz. Böyle okumamışsanız hiç, siz henüz yaşamamışsınız demektir."
Sayfa 99Kitabı okudu
Ethan her zamanki gibi kıpır kıpırdı. Paul ise biraz durgundu. İkisi de aynı ortamda yetiştirilmişti, ikisi de aynı gen havuzundan geliyorlardı, ama iki çocuk birbirlerinden ancak bu kadar farklı olabilirlerdi. Ethan pek bir şaklabandı. Yerinde duramayan, orayı burayı karıştıran ama fazla okşanmaya gelmeyen bir çocuktu. Paul ise daha kenarda durmayı tercih ediyordu. Hata yapmaktan hiç hoşlanmıyordu. Düşünceli bir çocuktu, iyi bir atletti ve okşanmayı seviyordu.
Bu çocuklar çevre şartlarının soyaçekime karşı zaferinin bariz birer örneğiydi.
Sayfa 119Kitabı okudu
Bir kenarda durup yalnızca seyretme şansınız da yok,seyirci bile olsanız oyunun içindesiniz,bir biçimde onun parçası olmaktan başka hiçbir seçeneğiniz yok.
Bir çok kez öldüğümü biliyorum,
Kenarından köşesinden hayata tutunduğumu,
Güneşimin günlerce tutulduğunu,
Güzel günlerin kısa hikayeler anlatan misafirler olduğunu sonra yok olduğunu.
Onlar gidince yok olduğumu, kendimden yoksunluğumu,
İnsanın yoksunluğunu, kötü günün kenarda pusu kurduğunu,
Akbabanın sessizliğini bilip duymak kurdun uluduğunu.
Bir çok kez öldüğümü biliyorum,
Ruhum üzerimdeyken öldürüldüğümü,
Gözüm açık bakarken dünyaya körlüğümü,
Katillerimi bizzat gözümle gördüğümü cinayetin örtüldüğünü,
Biliyorum aslında her bir şeyin gerçek yüzünü.
İnsanların yüzsüzlüğünü, her şeye rağmen bendeki güçsüzlüğümü,
Eksik kelimeli sözlüğümü,
Karanlığımın güneşime karşı üstünlüğünü…
Sagopa Kajmer
Benim gözüm gönlü yalnızlarda,gönlüm sadelerde.
Kimi zaman bir kenarda unutulmuş çam ağacında,kimi zaman yoldaki kağıt toplayıcısında.
Sayfa 16Kitabı okudu
