İnsan kendini mutlu etmeye çalışırken çok fena çuvallar ( yani en azından ben öyleyim ) ama bir başkasının bizi mutlu etme girişimine çok çabuk kanarız..Kimi zaman hayatımıza girer biri farkına varmadan. Nefes alıp verir gibi.Kimi zaman da gitmiştir bile bizde kaldığını bilmeden. Anlamadan dinlemeden işte bu demek , inanmak telafisi mümkün olmayan bir pişmanlıktır, kendimden soğudum yahu. Öyle zoruma gidiyor ki... Bir protesto eylemi yapmamak, yapamamak...Tek dileğim böyle insanlar düşünceleriyle gömülsün...
Herkese yetip kendine yetemeyen ben, sanırım kimyam da bozuldu şu saat itibariyle. Heyecanlı ve telaşlıyım, ya da siz de biliyorsunuz endişe ve hüzün yine çok moda. Hiç sevmediğim şeyleri yapasım var bu sıralar, üzmek istiyorum kendimi çevremdekileri. Tüm bu sebeplerden dolayı, biraz kendimde kalmak, sayfama mola vermek istiyorum. Tekrar gelene kadar kendinize iyi davranın. İyi geceler..
Bir şeyleri bitirdiğimde hayretler içinde kalırım. Hayretler içinde ve tükenmiş. Mükemmeliyetçi içgüdüm beni bitirmekten alıkoyabilir; başlamaktan bile alıkoyabilir. Ama kendimden geçer ve bir şeyler yapmaya başlarım. Başardığım; irademin ürünü değil, irademin teslimiyetidir. Başlarım çünkü düşünmek için gücüm yoktur; bitiririm çünkü bırakmak için cesaretim yoktur.
