Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
540 syf.
·
Puan vermedi
murakami'yi çok severim. kafam ne zaman yorulsa, ruhum çıkışsa ilk başvurduğum yazardır. murakami çok narin bir ruha ve zevklere sahip. onda sürekli kendime ait bir nokta bulabiliyorum. özellikle karakterleri sağlam bir temelden yükseliyor. fikrimce karakterleri murakami'nin kişiliğinden ortaklıklar barındırıyor. 1q84 çok kalın olduğu gibi çok sürükleyici bir roman. okuduğum neredeyse her murakami'nin kadın karakterlerine aşık olduğum gibi buradaki aomme karakterine de resmen aşık oldum. 1q84 aşk romanı olarak geçiyor ama bu şekilde sınıflandırmak biraz haksızlık gibi hissettiriyor. bu aslında karakterlerin dünyaya alışma çabası kendilerini hayatta tutma çabasının bir hikayesi. roman birbirleriyle bir şekilde ilişkili karakterlerin farklı dünyalarından anlatılıyor. çözülmesi gereken bazı olaylar, paralel dünyalar var. sanırım bu da romanı bu kadar sürükleyici yapan şeylerden biri.
DENİZ KIZI-ENGİN AŞKIN,108 sayfa
Yazarın Terazi Kızı kitabından sonra ikinci kitabı,adıma imzalı olarak geldi.İlk okuyan kişilerden olmak benim için bir mutluluk.
Bu kitabımızda yine hayatın içinden,günlük yaşantımızda başımıza gelebilecek olaylar anlatılıyor ve on hikayeden oluşuyor.Bu sefer ayrılık hikayeleri ve biraz hüzün kokulu.
*Üç Yıl
Tehlikeli Oyunlar
Tehlikeli Oyunlar
İnceleme
Romanı incelemesi ve yorumlaması çok zor, hatta imkanız denebilir. Belirli bir altyapıya sahip olmak gerekiyor, bende bu altyapı ne yazık ki mevcut değil hatta bu altyapıya yakın bile değildim.
Ben de ilk 150 sayfası okuduktan sonra kitabı bıraktım, aslında dönüp tekrar okumayacaktım, ta ki şu alıntıyı 1K’da görene
Karamazov Kardeşler, Dostoyevski'nin iki ciltten oluşan kült romanlarından biri. Kendime ısrarla zamanı geçmeden (fazla yaşlanmadan) baba klasikleri okumalıyım diyerek başladığım bir roman oldu. Ama ne kadar doğru bir seçim oldu bilmiyorum, çünkü Dostoyevski'nin yazdığı son romanmış. Başlangıçta bu bilgi ile hareket etseydim belki son
"Demek istediğim, Joe, iki gözüm, senin kadar sevdiğim bir kitap insanı daha var mı bilmiyorum. Kimseye haksızlık yapmak istemem, sonuç olarak adil bir adam olmaya çalışıyorum, nihayetinde. Ama sen çok başka bir adamsın cancağızım. Bilmeni isterim ki, ben hep senin gibi insanları seviyorum. Bilirsin Tanrı inancım yok gibi bir şey iki gözüm,
Hayat senden ibaret değil Vhalla Yarl.
Kendime sıklıkla söylediğim şeydir bu. "Hayır Berfin hayat senden ibaret değil, her şeyin sorumluluğunu almaya çalışarak, başkalarının sorumluluğunu sahiplenmeye çalışarak ne kendine ne de başkasına bir yarar sağlabilirsin. Üstelik haksızlık bu, herkes kendi sorumluluğuna sahip olabilmeli ki hayatın renkleri olsun." Sevdiğim bir seri oldu
Kitap bittikten sonra oluşan o kocaman boşluk hissi…
Harry Potter hayranı olarak acaba onun gibi sevebileceğim bir seri olur mu olmaz heralde diye ikilemlerle başladığım bu seri sonunda gerçekten kendime bile inanamadım seriyi HP kadar sevdiğim için.. müthişti. Sarah j maas in kurduğu bu mükemmel fantastik dünyayı hiç okumamış olmayı ve hiçbir şey bilmeden bir kez daha baştan sona okumayı çok
#kendimedüşünceler
Bazı kitapları anlatmak çok zordur. "Mutlaka okuyun" yazıp bırakmak da kitaba haksızlık olur ama ne yazsam az kalacak bir kitap oldu.
Okuyunuz! Hatta okuyun, mutlaka okuyun, herkes okusun daha nasıl ifade edebilirim bilmiyorum.
Germen kavimleriyle cephede savaşırken yazdığı eser, dünya felsefe tarihinde önemli bir yer edinmiştir. Roma hükümdarlarından biri olan Aurelius öyle bir bakış açısı katıyor ki okuyucuya, her bir cümlesi müthiş bir öğreti tadında. Kendi yaşam öyküsü ile ilgili de fikir ediniyorsunuz. Marcus Aurelius öylesine bir imparator olarak değil, tarihte eşi benzeri görülmeyen bir filozof- imparator olarak anılmıştır. Diğer yandan eserin günümüze ulaşan metnine dair bir çok detaya da sahip kitabın henüz başında detaylı bilgi verilmiş. Elimde olsa her paragrafını alıntı olarak paylaşmak isterdim.
#alıntılar
"İnsanlar birbirleri için dünyaya gelmiştir. Ya onları eğit ya da onlara katlan."
"İçimizdeki yönetici güç doğayla uyumlu olduğunda, olaylar karşısında tutunduğu tavır sayesinde her zaman kendisine sağlanan imkanı ve olaya kolayca uyum sağlar."
Kendini Seç kitabı hakkındaki düşüncelerim
•Kendini Seç•
Bana kalırsa işlenişi bakımından biraz sıkıcı bir kişisel gelişim kitabı. Hatta kişisel gelişim değil de sanki girişimci motivasyon kitabı bile diyebilirim. Yazarın kendi hayatındaki başarısızlıklardan ders çıkararak ele aldığı kitabı okurken %20 kadarıyla kendime katabileceğim şeyler çıkarabildim. Yeni bir bakışaçısı kazandım. Bazı düşünceleri hoşuma gitti. Ama sanki yazarın vadettiği ve bize sunduğu şeyler farklı gibi geldi. Kendisi bir girişimci anladık. Kitap yazmış anladık. Şirket kurmuş batırmış satmış anladık. Ama her bölümde illa bir şekilde kendi girişimci deneyimlerinden bahsetmesini sevmedim. Ya da bu okumaktan zevk almadığım bir yazım stilidir, yeni keşfettim. Kitabıda sırf bitirmek için bitirdim yoksa aklıma takılıp ''acaba yarım bırakarak haksızlık mı etmiş oldum'' diye düşünecektim. Yarım bıraksam da sorun olmazmış.
#weyward #emiliahart
Uzun zamandır orjinalini takibe aldığım, okumak istediğim bir kitaptı. Malesef orjinal kapak yapılmadı ve bu da hoş olsa da orjinalini verdiği kitaba özgü havayı verememiş. Konusundan kısaca bahsedeyim. 3 farklı zaman diliminde 3 ayrı kadının hikayesini okuyoruz. 1619 yılında Altha; 1942 yılında Violet; 2019 yılında
İlk olarak kitap tanıtımından bir bölümü alıntılamak istedim.
“Ayfer Tunç, okurlarını taşranın karanlığından alıp dünyanın bir ucuna götürüyor. Şimdilik daha ötesi yok.
Kuru Kız, tüm zamanların mağdurları üzerine, yenilikçi, ezber bozan bir roman.”
Okudum, bitti. Haksızlık etmek istemem yazara. Beklediğimi bulamamıştım. Bunu özellikle belirtmek istedim. Kendime sordum kitabı bitirdikten sonra. Ne beklemiştim? Bu sorudan sonra kitabın tanıtımını tekrar okudum. Evet. Beklediklerim yazılıydı orda, alıntıladığım bölümde. Tanıtımda altı çizilerek belirtilen bir konu vardı ki o da yazarın taşranın karanlığından dünyanın diğer ucuna götüreceği. Hissedemedim. Belki de tanıtımda yazılı olanlara büyük anlamlar yüklemiştim, ya da tanıtımda ve okuduğum incelemelerde yazılanları bambaşka hayal etmiştim, bilmiyorum. Ayfer Tunç’u ilk kez okumadım. Daha önce “Bir Maniniz Yoksa Annemler Size Gelecek” adlı kitabını okumuştum. Yetmişli yıllardaki yaşamı anlatıyordu, keyifle okumuştum. Kuru Kız için benzer şeyler söyleyemeyeceğim ne yazık ki!
Kitapla ilgili genelde beğeni dolu incelemelere rastladım. Kitapla ilgili kendi düşündüklerimi de bu yüzden yazmak istedim. Kitabı okurken “Duygulardan bahsedilmiş, evet, buldum” dediğim bir anda duyguların es geçilmiş olduğunu fark ettim ve uzaklaştım düşünsel olarak. “Keşke duygular doyasıya anlatılabilseydi.“ dedim. Yazar koşar adımlarla anlatmış olayları. Biraz yavaşlamak istedim, olmadı. Olay örgüsü, sıradandı. Tahmin edemediğim durumlar, öngöremediğim olaylar çıkmadı karşıma. Durağan ve soğuktu, kuruydu adı gibi.
