Bizim çocukluğumuzda annelerimiz çalışmazdı.
Okuldan eve geldiğimde boynumdaki anahtarla kapıyı hiç açmadım.
Hatta Babamın bile anahtarı yoktu.
Annem evimizin bir parçası gibiydi, hep evdeydi.
Her yere birlikte giderdik, zaten öyle çok da gidilecek bir yer yoktu ki.....
En büyük eğlencemiz sokaklarda oynamaktı.
Sokakta oynamak diye bir kavram
İkimiz de herkes gibiyiz.
Neden kendi bakışlarını bırakıp
Yapmacık gözlerle bakar,
Neden çerçevesini bozarsın dudaklarının.
Allı pullu tavırlara kim kanar.
Söz aramızda,
İkimiz de herkes gibiyiz
Çırılçıplak olduğumuz zaman.
Yinlerimiz doğru söyleyor,
Elbiselerimiz yalan.
Sayfa 55Kitabı okudu
Arasam
bir not bırakırım ancak
gülüşümü unuttuğun aralıktan
aramasam
bir çocuk kanar yatağımdan...
aralıklar II
Arasam
bir not bırakırım ancak
gülüşümü unuttuğun aralıktan
aramasam
bir çocuk kanar yatağımdan
Sayfa 174 - metisKitabı okudu
Edip Cansever, yıllar önce yazdığı "Mendilimde Kan Sesleri" şiirinde Ahmet Abi diye birinden söz eder. Yazar /yayıncı Erdal Öz, hapishaneden çıktıktan sonra Cansever'le görüşmek ve Ahmet Abi'nin kim olduğunu öğrenmek ister. Edip Cansever, Erdal Öz'ü Ahmet abi'nin Göksu'daki evine götürür. Sohbet ederler. Ahmet Abi, 1951'de TKP tutuklamalarında hapis yatmış, çıktıktan sonra da her 1 Mayıs da gözaltına alınmış, bir "eski tüfek"tir. Edip Cansaver, Ahmet Abi'yi Çiçek Pasajı'nda bir içki sofrasında tanımış, hem anlattıklarından hem kişiliğinden çok etkilenmiş ve onu şiirine taşımıştır. "Ve zaman dediğimiz nedir ki Ahmet Abi/ Biz eskiden seninle /İstasyonları dolaşırdık bir bir" diye konuşur şiirinde Edip Cansever ve devam eder sözlerine:"Ahmet Abi güzelim mendil niye kanar / Diş değil, tırnak değil, bir mendil niye kanar. /Mendilimde kan sesleri"
Aralık II
Arasam
bir not bırakırım ancak
gülüşümü unuttuğun aralıktan
aramasam
bir çocuk kanar yatağımdan
Sayfa 174 - metisKitabı okudu