Onun adı küçük değildi Atiye'ydi!
Atiye,özel dadılarla büyütülmüş varlıklı bir beyin varlıksız ev halkındandı.
Bu kitap benim ilk okuduğum kitap olmuş ve geriye kalan tüm kitap okuma, yazarlık serüvenimde bana ışık tutmuştu.
Dilinin sadeliği kadar sürükleyici sayfalar, inişli çıkışlı bir hayat hikayesi bariz kitapta.
Asıl Adı Atiye
Zengin bir Bey’in dadılarla ve hocalarla büyütülen güzelliği dillere destan Küçük Hanım’ın inişli çıkışlı hayat hikayesi. Varlıktan sonra yokluğu yaşayan, evlendikten sonra yine kendi çabaları ile bir yerlere gelmeye uğraşan, başarılar elde eden bir kadın. O Küçük Hanım. O Küçük değil Atiye hanım. Hatta Elazığ ziyaretinde Atatürk ile tanışıp onunla aynı sofrada yemek yeme onuruna kavuşmuş. Mutlu gitmeyen evliliği aldatılmak üzerine, boşanma ile sonuçlanmış. İlk ve tek aşkı Kemal ile kavuşamamalarının nedeni yaşam standartları ile verdiği yaşam savaşı olmuş. Gerçek bir hikaye,gerçek acılar. Derin yaralar.
Sayfa 298'den (:
İnsanın gururlu olabilmesi için, ayaklarını basacağı bir avuç toprak, yiyeceği bir lokma ekmek, içeceği bir tas su ve tutunacak bir dal olması gerekir...
