Gordon’ı izlerken, onda gözünüze çarpan bir şey olur, bir şeyi fark edersiniz, bu, paraya açtığı savaşın da temelini oluşturur. Gordon’ın içten içe kendini değersiz hissediyor oluşudur bu, ve bunun parasızlıktan kaynaklandığını düşünmesinin sebebi de ailesinin de aslında ona bunu empoze etmiş olmasıdır. Ona hep baskı yaparlar; başarı ve çok para.. Onda bu ışığı gördükleri için ona farklı davranırlar. Fakat Gordon o iyi işinden ayrılınca küserler ve delirdiğini düşündüler. Bunun adı ‘koşullu sevgidir.’ Sevgini vermek için o kişiye şartlar sunmak.. Gordon’a sunulan şartlar gibi; paran varsa değerlisindir, yoksa ise bir hiç. Bir lanettir bu, ömür boyu yakanıza yapışır taa ki fark edene kadar. Adımlarınızı biçimlendirir ve ilişkilerinize maydonoz olur, dünyayla olan ilişkinize, diğerleriyle olan ilişkinize. Gordon’ın kendini değersiz hissediyor oluşunun temelinde yatan sebeplerden biri de bu olabilir.
Kitabın sonunda en çok ilgimi çeken kısım ise şuydu;
- “İşte aspidistrayı buraya koyacağız.” dedi Gordon.
- “Neyi?”
- “Aspidistrayı”
Artık aspidistra ile olan savaşının sonuna geldi, savaştı ve yenildi. Evlendi, çocuğu ve eşi için ‘düzgün’ bir işe girdi, aspidistrayı almak zorunda. Kimine göre mutlu bir sonken, kimine göre bir yılgınlık, kaybedilmiş bir savaş bu son. Ve bu sonun adı da ‘Kapitalizm’.
