David Copperfield

Charles Dickens'ın en büyük eseri olduğu kabul edilen bu kitap, bir rivayete göre de yazarın yaşamını anlattığı bir kitaptır.
Tam,uzun metnini okurken beni çocukluğuma götürdü. Aynı zamanda 1800'lü İngiltere'sini yaşamamı sağladı.
Yazar durumu iyi olanlar,soylu olanlar ile halktan olanları ,birbiriyle irtibat ve olaylarını güzelce harmanlayıp,bize sunuyor. Bir klasik olarak okunması gereken bir kitap.

Okuduğum en efsanevi kitaplardan birisiydi diyebilirim. Çoğu kişiye göre kitapta yazar Charles kendi hayatını anlatmış.
Çocukluk dönemiyle başlayan kitap gençlik ve yaşlılık dönemiyle devam ediyor. David'in yaşadığı hüzün dolu olayları anlatırken istemsizce beni büyük bir buhrana soktu.Nedensiz bir şekilde kitapta ne kadar güzel bir olay gelişse sonrasında kötü bir olay oluyor.
İncelemek istediğim tek karakter ise David'in Çocuk-eşi. Bi insan bu kadar aptal olabilir mi ya?
Okurken ben delirdim yani. Resmen barbie'nin vucut bulmus hali diyebilirim.
Ama genel olarak kitap mükemmeldi ve son sayfalari efsaneydi. Böyle etkili bi son görmedim ben.
Kitap beni o kadar çok etkiledi ki bu etkilediği konular ilişkiler,aşk ve sevgi...
Kitap o kadar çok etkiledi ki bu saatte bile olsa eğer hoşlandığım ya da sevdiğim birisi olsa ona direk açılmak için mesaj atardım o derece etkiledi beni :)
Herkesin okuması gerekir bence.

David küçüklüğünden zor durumlar ile karşılaşan bir insandır. Küçüklüğünde babasını kaybetmesi hayatının en acı verici olayıydı. Bir insan babasız, hayatını istediği şekilde yaşayamaz, çünkü ona doğru yolu gösterecek, ona hayatı anlatacak ve nasıl yaşandığı hakkında örnek olacak kimsesi kalmayacaktı. Mesela bugün babamın doğum günü(11 Mart) ona iyiki varsın ve iyiki bizimlesin diyebilmek, ona sarılmak, koklamak, hissetmek mükemmel ve heyecan verici bir durum. Babasız insan gerçekten hep zorluklarla karşılaşır ve anlatacak bir babası olmayınca...
Babanız hayattayken ona sarılın, öpün, söylemek istediğinizi söyleyin. Genellikle insanlarımız bir şeyi kaybettikçe değerini biliyor. Siz bu imkana sahipseniz babanızdan ve sevdiklerinizden kendinizi saklamayın.
...Sevgilerimle...

Kendisi okuduğum ilk kitaptır. :) İlkokulda kitapların olduğu dolaptan arkadaşlarımızla seçtiğimiz kitapları sırayla birbirimize verirdik. Bir kitap seçmem gerektiği söylendiğinde David Copperfield gözüme çarpmıştı. Tabi ki o kitabı almamın nedeni ise Kürk Mantolu Madonna meselesindeki gibi David Copperfield'ı o ünlü sihirbaz zannetmemdi. ( Not: 2003 veya 2004 yılları arası bir dönem ve ben 4. sınıftayım). Kitabı heyecanla aldım. Beklentim şuydu; tabi ki David Copperfield, sihirbaz olduğu için sırlarını anlattığı bir kitap olarak kafamda kurguladım. Maalesef okumaya başladığımda gerçeği öğrendim. Roman çok uzun değildi. İlkokul öğrencileri için hazırlanan bir kitap. David'in babası öldükten sonra annesiyle beraber yaşadığı ve üvey baba şiddeti hatta üvey hala şiddeti gördüğü bir romandı. Tabi ki hatırlamıyorum geri kalan kısmı. Asıl David Copperfield romanının özeti gibi düşünebilirsiniz okuduğum kitabı. :)

Çoktandır merak ettiğim bu kitabı elime aldığımda farklı ve yaratıcı bir eser bekliyordum. Açıkçası hayal kırıklığı yaşadım bu konuda. Çünkü kitap "Oliver Twist" ve "Büyük Umutlar" karışımı bir kurguya sahip. Olaylar ve kişiler bile neredeyse birebir aynı. Bunlar haricinde yine klasik bir hikaye ve çok güzel bir anlatıma sahip. Okuyucuya çok güzel aktarılmış olması hikayeyi güzel kılan. Kimi yerde üzülüp kimi yerde seviniyorsunuz. Duyguları çok üst seviyede yaşatıyor. Dili güzel ve sade. Yaratıcılık anlamında beklentimin altında kalsa da okunabilir bir Dickens eseri.

Kitapi okurken bir suru duygu hissettim.uzuldum,sevindim...
murdstone ailesini hic sevmedim de sevmedim dememe de gerk yok . Zaten murdston ailesini kim sever ki...

Hayata dair şeyler içeren, akıcı olan ve merakla okunan soluklu kitaplar arasında. Yaşadığı mutsuz çocukluk insanların yüreğini sızlatan cinstendir. Onu bu yıkık dökük anılardan kurtaran ise büyük teyze Betsey'dir. David'in hayatı zamanla düzelecektir. Yazara bu eser için çok teşekkür ediyorum.

Charles Dickens'ın okuduğum ilk kitabı. Büyük Umutlar kitabının filmini izlemiştim ve romanlarının ortak noktasının hayatta karşılaşılan bütün zorluklara rağmen yılmadan ayakta durup mücadele etmeyi içerdiğini gördüm.
---
David Copperfield'e yaşadıklarından sonra, halasının kendisini toparlaması için söylediği söz kitaplarının ana fikri diyebiliriz;
''-Güçlükleri, korkuya kapılmadan yüreklilikle yenmemiz gerekir çocuğum. Üstümüze düşeni sonuna dek yapmalı, yıkımlara karşı koymalıyız.''

Bu kitap koskoca 23 gün elimde süründü. Yanımda vicdanım gibi taşıdım ve sonunda bitirebildim. Kendimi tebrik etmeden duramıyorum. Herneyse. Gelelim kitaba ve karakterlere; sevgili David ve onun talihsizliklerle dolu yaşamına bir türlü ayak uyduramadım, bu konuda gerçekten üzgünüm. Kitap boyunca kâh güldüm kâh üzüldüm (çoğunlukla üzüldüm). Kitaptaki yoksul insanlar hak etmedikleri durumlarla karşı karşıya kaldılar. Charles Dickens sayesinde 19. yüzyıl yoksul ve burjuva sınıflarını ve aralarındaki ilişkiyi daha iyi kavramaya başladım.

Uzun bir birliktelik oldu David Copperfield ile... kitabı okurken aklıma bazı öğrencilerim gelmedi değil. Aslına bakarsanız etrafımızda o kadar David Copperfied varki.. sadece onlarda görülmeyi bekliyor, birinin ellerinden tutmasını bekliyor, belki de sadece “sevgi” bekliyor. Çünkü bir çocuğua verilecek en güzel şey olan “sevgiden” yoksun yaşıyorlar... Gelelim kitaba. Oldukça duygu yüklü bir romandı. Ne yoktu ki içinde...
Açlık
sefalet
Sevgi
Aşk
Nefret
İhanet
Arkadaşlık
Bağlılık
...... ve daha bir çok duygu. Kitapta küçük Copperfield’in doğumundan başlayıp yetişkinliğine kadar yaşamış olduğu olaylar ve gelişme süreci (kişilik olarak) yoğun bir duygu ile anlatılıyor. Kalınlığı kesinlikle sizi korkutmasın, zira Karamazov Kardeşler gibi din felsefe siyaset vb konulara girmediği için ( çok nadir ) kitap hızla bitiveriyor. Yalnız parantez içi cümlelere bazı yerlerde okadar ağırlık vermiş ki oraları anlamakta zorluk çıkarırken okuma zevkini azaltmış. Ama genele bakacak olduğumda harika bir eserdi son sayfalarda gözlerim doldu desem yeridir. İnsanın sevdiği için dileyebileceği ne güzel bir söz değil mi “Ah Agnes, ah ruhum, hayatım son bulurken de yüzün yanımda olsun hep”.
Keyifli okumalar...

Corona döneminde dünya klasiklerini okumaya karar verdim ve bir liste oluşturarak başladım. Bu 13. Kitabım. 1128 sayfa olmasından dolayı gözüm korkmuştu çünkü daha okuncak çok fazla kitabım var ama çok akıcı. 5 günde bitirdim ki daha fazla okuyacak zamanım olsaydı daha erken bile biterdi. Sonunda herkesin mutlu olduğu tatlış bir roman o sona gelene kadar da her türlü duyguyu yaşıyorsunuz ama. Böylelikle benim de Üç silahşör ve bu romandan sonra kalın kitaplara olan bakış açımda bir genişleme oluşmuş oldu.

Charles dickens in belkide en sevdigi eseri deniyor bu kitap icin ...
Kaderin turlu olumsuzluklarina karsi tek basina savasan david copperfield in hikayesi .sanirim biraz gec kalmis olabilirim okumak icin .
Ama
hic bir sey icin
hic bir zaman
cok gec degildir degilmi ?