Sadece şikâyet etmeyi bildim. Kendime kızmayı, Nurten'e kızmayı, anneme, babama, abime, kardeşime, çocuklara, hayata kızmayı bildim. Kolayı bu çünkü. Kız, küs ve somurt bir köşede.
Sayfa 198Kitabı okudu
Babama gelince, adından ötesini bilmiyorum;
Bazı geceler, kendimi çok yalnız hissettiğimde onu çağırıp ağlarım, onu sevmemi sağlayacak bir fikir yaratmaya çalışırım... Ama sonra, babamı tanımadığım gelir aklıma, belki düşlediğim gibi değildir, derim,
Sayfa 103Kitabı okuyor
İnsanları oldum olası fazla sevmedim, insanların pisliğinden kaçıp babama sığınırdım küçükken, sonra fark ettim ki sığınağım mezarımmış.
Biz insana, ana-babasına
iyilik etmesini tavsiye ettik.
Annesi onu zahmetle taşıdı ve
zahmetle doğurdu, Taşınması
ile sütten kesilmesi, otuz ay
sürer. Nihayet insan, güçlü
çağına erip kırk yaşına varınca
der ki: Rabbim! Bana ve
ana-babama verdiğin nimete
şükretmemi ve razı olacağın
yararlı iş yapmamı temin et.
Benim için de zürriyetim için
de iyiliği devam ettir.
Ben sana döndüm. Ve elbette ki
ben müslümanlardanım.
Ahkâf Sûresi, 26. Cüz, 15. Ayet
Aklımda kalan tek şey şuydu: Hiçbir şey sormadan, yargılamadan , suçlamadan , bağırıp çağırmadan burnumu silip başımı okşayan ve sonra eğilip beni öpen bir meleğim olmuştu artık. Annem bile yapmamıştı bu kadarını. O genelde kavga ettiğim zamanlarda bana bağırmış mutlaka suçlu olduğumu düşünüp beni itmiş ve genelde babama şikayet etmişti.Oysa Hatice öğretmenim, beni suçlamak yerine öpmüştü ben de ona aşık olmaya karar vermiştim. Hatta çoktan olmuştum.
Sayfa 333 - İthakiKitabı okudu
Aklım biraz erip babama sorduğumda; "Rabia, dördüncüdür lakin bir öz manası daha var." dedi. "Rabia vaktin en kısa parçasıdır. Yani andır. Kısacık bir an. Anda kal, andan ayrılma, ana hâkim ol, anın içinde ol." demişti...
Ben o günden sonra babama sevgi göstermeyi hiç bırakmadım. Babam da iyileşmeyi... Kuru bir çiçekmiş de sulanmış gibiydi,artık bambaşka bir insandı...
Mutluluk çok kolaydı. Babamın iyi davranması yetiyor, böylece annem mutlu oluyordu ve biz çocuklar da onunla birlikte mutlu oluyorduk.
Babama göre mutluluk o kadar kolay olmamalıydı.
Sayfa 74Kitabı okudu
"Teşekkür ederim."
"Hayatını kurtardığım için mi?"
"Hayır hastaneye götürmediğin için. Babama söylemedin değil mi?"
"Tuhafsın. Ölmekten değil babandan korkuyorsun."
Ben babama hasret kalmışım, baba sevgisine, sorgusuz sualsiz kollamasına ve gözetmesine.
en iyi arkadaşım babama…
Babama olan sevgimi hiçbir şeyle kıyaslayamam.
