«Orta Amerikada bir ülkede darbe oluyor. Bütün sanatçılar, yazarlar, şairler, bilim adamları, öğretmenler içeri. Görüş yok. 2 hafta, 3 hafta, 6 ay, 1 yıl. Dünyadaki bütün hukuk örgütleri, demokratik örgütler araya giriyorlar: "İnsanları içeri attınız dört duvar arasına, bari 1 seferlik bir görüş günü düzenleyin. Sevdikleriyle
Sağım ama iyi değilim:(
6 Şubat 2023, gece 4.17, şiddetli bir sarsıntıyla yataktan fırladım. İlk aklıma gelen çocuklardı. Odalarına gidip yataklarından onları nasıl alıp yere attım, üstlerine kapandım bilmiyorum. Bekledim, bekledim, bitsin diye bekledim. Ama boşuna beklemişim. Eşyalar hiç durmadan devrilmeye başlayınca bitti, dedim, buraya kadarmış her şey. 12 kat
“Eskiden babama dair tasavvurlarım vardı, kim olduğuna, nasıl göründüğüne dair. Bazen çok benzediğim bir baba hayal ederdim, bir aynanın önüne geçer burnuma ya da yanaklarıma dokunurdum. Bazen bir dev gelirdi gözlerimin önüne bazen de hiç yüzü olmayan bir adam. “
Sayfa 175 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
- Apartman girişindeki lambayı sen mi kırdın Bülent?
+ Hangisini?
- Otomatik yanan, sensörlü lamba.
+ Hayır.
- Komşu görmüş, yalan söyleme. Süpürge sapıyla kırmışsın dün gece.
Önüme baktım.
"Neden kırdın?"
Cevap yok
"Hasta mısın evladım? Söyle bana, neyin var, neden kırdın lambayı, yapma böyle."
"Kırdımsa kırdım, ne olacak! Çok mu değerliymiş?"
"Lamba senden değerli mi evladım, lambanın amına koyayım, lamba kim? Yöneticiye de dedim. Lambanızı sikeyim, kaç paraysa veririz. Sen değerlisin benim için."
"Beni görünce yanmıyordu baba."
"Nasıl ya?"
"Görmezden geliyordu, yanmıyordu. kaç sefer yok saydı beni."
"E beni görünce de yanmıyordu bazen, böyle el sallayacaksın havaya doğru, o zaman yanıyor."
"Hadi ya! Sahiden mi?"
"Evet. Ucuzundan takmışlar.Bizimle bir alakası yok!"
Babama sarıldım, yıllar sonra.
Sayfa 141Kitabı okudu
Çok sormuştunuz arkadaşlar anlatıyorum;
Mesut bana #78639051 incelemem ile ilgili bir soru sormuştu. Kısa bir konuşma geçmişti aramızda ama devam etmemişti.
Taa ki birkaç ay sonra Ankara'da bir hastanede yolumuz kesişene kadar... (Aynı Psikiyatristin ruh hastalarıymışız)
Tabii o bunun farkında değildi, beni tanımadı bile.
Tanımak şöyle dursun, fark etmedi bile.
Ben onu konuşurken gördüm, böyle güzel konuşan erkek olur muydu?
Bu adam hep konuşsundu. Ben de hep dinleseydim.
Sonra yeniden mesaj attım.
(Ben ona bi yürüdüm, o Samsun'a kadar yürüdü.)
Birkaç ay konuştuk ve görüşmemek için birkaç kere onu ektim. Korktum çünkü.
Sonra bir gün uzun uzun konuştuktan sonra, bana "1000'den fazla kitap okudum, hepsi senin içinmiş, sana kendimi anlatabilmek içinmiş" dedi.
Ben de aşık oldum. Evlenmemek üzerine beylik laflar eden ben; "Evleneyim seninle de gör" dedim. Evlenmek için tek bir şartım vardı,; sigarayı bıraktı ve evlendik. (SON)
O ne hissediyor bilmiyorum ama ben tamamlanmış hissediyorum kendimi.
Duygusal ve cinsel olarak kendimi tanımaya başladığım yıllardan(15) beri hep birine çok aşıkmışım ama onunla hiç karşılaşmamışım gibi hissettim. Hayatıma birileri girdi, çıktı ama o his hiç kaybolmadı. O his ilk kez, ona sarıldığımda kayboldu. Çünkü tanımıştım. Oydu.
Şimdi huzurunuzda ona çok teşekkür etmek istiyorum. Böyle dümdüz ve mükemmel olduğu için. Tüm derdime rağmen, 4 akepeli abime, saçma sapan babama rağmen, beni böyle çok ve güzel sevdiği için.
Ve teşekkür ederim aşkım, kendini böyle güzel geliştirdiğin için. Seninle gurur duyuyorum.
Seni çok seviyorum.
Ömür Hanım'a(Hatice Erbaş)
"Babama olan sevgimi hiçbir şeyle kıyaslayamam."
Sayfa 324 - KoridorKitabı okudu
Size kendimle ilgili bir şey itiraf edeceğim.
İlkokul 2. sınıfa giderken henüz yeni yeni Türkçe'yi sökmeye başlamış birkaç kelimeyi de yarım ve malak söyleyebiliyordum. Bir öğretmenimiz vardı adı İsa Küçük'tü büyüyünce öğrendim ki düşüncesine ülkücü deniyormuş. Bir gün sırada andımızı okurken sözlerini hatırlayamadığım için bana hakaret etmişti. O gün son ders zili çalana kadar