Eğer son zamanlarda “öyle bir kitap okuyayım ki beni dünyanın bambaşka bir yüzüyle karşılaştırsın, acı gerçekler yüzüme sert bir şekilde çarpsın” diyorsanız kendinizi bir an önce bu kitabın içine hapsedin. Okuduğum en iyi klasiklerden birisi oldu. “Bir Ruhun Hikayesi” olarak o kadar iyi tanımlanmış ki.. insan ruhu başka nasıl tasvir edilirdi bilemiyorum.
İnsanlar bazen dilek diler hatta çoğu zaman sadece dilek diler.. Peki dileklerimizin sonucunu her açıdan düşünüyor muyuz? Acaba Dorian hep genç kalmayı, hiç yaşlanmamayı dilediğinde iyiliklerinin, kötülüklerinin, günahlarının, sevaplarının yaşadığı süre boyunca yaptığı eylemlerin bir portrede saklı kalacağını bilseydi yine de aynı dileği diler miydi? Görüntüsüne tezat bir şekilde hızla kirlenen ruhunu kurtarmak ister miydi? İsterdi.. keza istedi de.
Kitapta geçen şu cümle “Her birimiz Cennet'i de Cehennem'i de içimizde taşıyoruz." her şeyi özetlemiyor mu aslında? Yüzümüzün güzelliği peki ruhumuzun çirkinliği ya da ruhumuzun güzelliği ama yüzümüzün çirkinliği.. siz hangisini seçerdiniz? Siz Dorian olsaydınız bu dileği diler miydiniz?
