Kendisi dört-beş sene öncesinde kitaplığımda bulunan ama birine vermemle geri gelmeyen bir kitap olduğundan içimde yaradır... Gerçi bunu aştığımı düşünüyorum, çünkü seneler Erebos'u aklımdan silemedi ve kısa bir süre önce gittim, aldım.
Erebos'u ilk okuduğumdan bu yana düşüncelerimin değişmediğini, sadece biraz güçlendiğini fark ettim. Kitap mükemmel... Mü-kem-mel... Şimdi izninizle övmeyi bırakıp kitabı anlatmaya geçeceğim.
Erebos, bir oyun. Bilgisayar oyunu. Ama her şeyi bilen bir bilgisayar oyunu. Mesela oyuna ilk girdiğinizde isminizi istiyor, kendinize ait olmayan bir isim söylediğinizde ise bunu kabul etmiyor ve gerçek isminizi söylemediğiniz takdirde oyuna başlayamıyorsunuz.
Ayrıca bu oyunu oynamanın bazı kuralları var. Oyunu oynarken yalnız olmak, oyundan kimseye bahsetmemek ve oyun içinde kendi adınızı kullanmamak gibi kurallar bunlar. Üstelik Erebos'ta herkes yalnızca bir cana sahip. Yani karakter öldüğünde geri dönüş gibi bir durum söz konusu olmuyor.
Biliyorum çok anlatamadım ama ilginizi çekti, biliyorum... Kitapta inanılmaz bir yaratıcılık var ve en ufak kelimesinde bile sıkılmadım. "Aman burayı da okumasam olmaz mı..." dediğim hiçbir yer olmadı. Her sayfası mükemmel. Özellikle macera ve bilgisayar oyunu sevenler için çok güzel bir seçenek.
Şaka şaka... Bilgisayar oyunu sevmiyorsanız bile sıkıntı olacağını düşünmüyorum. O kadar mükemmel.
Kitap bittikten sonra böyle bir oyun olmasını ne kadar çok istedim ve aradım, bilemezsiniz. Poznanski'nin mükemmel bir hayal gücü var ve bu saate kadar ben yazarın diğer kitaplarını neden almadım diye kendime kızmıyorum değil.
Okuyun, okutturun demeyeceğim.
Ama okuyun, okutturun.
