"Bu görkemli, kutlu ağaç Mekkeyi Mükerremeden getirilmişti. Hazreti Ali Çukurovaya gelip de Anavarzaya kılıcını çalıncadır ki, çalıp da koca Anavarza kayalığını, dağını ortadan bir kılıçla bölüncedir ki, başını çevirip sağ yanına bakıncadır ki yanıbaşında bu nar ağacını gördü. Ulu nar ağacı kökünü, yapraklarını, çiçeklerini torlamış toplamış. Hazreti Alinin arkasına düşmüştü.
Hazreti Aii ömründe ne 'böyle parlak al çiçekler, ne böyle yeşilden patlamış, bir yaprağı başka türlü balkıyan bir ağaç görmüştü. Yeşilden balkıyan ağacın yanına gitti, ağacın her bir yaprağını teker teker okşadıktan sonra, ey kutlu ağaç, dedi, sen var git o hüyüğe dikil, orayı sana Allah mekan verdi. Orada üre, çoğal. Orada hastalara derman.
umarsızlara umar ol. ..
Ve nar ağacı gitti o hüyüğün üstünde durdu, köklerini toprağın derinliğine daldırdı. O köklerini yerin dibine daldırır daldırmaz, yerin altından ak, ışık gibi bir su fışkırdı, ak çakıltaşlarının üstüne yayıldı. O sudan içene hastalık sayrılık bulaşmadı. Sivrisinek de gelemez o
nar ağacının altına. Ne altına, ne de yakınlarına ... Yeryüzünde, gökyüzünde bulut gibi sivrisinek kaynaşırken nar ağacının değil, hüyüğün yakınına bile hiç bir sivrisinek gelemez. Hüyüğe yılan çiyan, akrep karınca uğrayamaz. Kanlılar, hırsızlar, zulmetmişler nar ağacının yanına yaklaşamazlar.
Onun altında üç gün uyuyan anasından yeni doğmuş gibi olur."
Gelin gelin...
Gelin de Hüyükteki Nar Ağacının altında buluşup, insanlığımızı tekrar hatırlayalım.
Yaşar Kemal okumak beni kahrediyor. Bu nasıl bir düzendir diye diye, kitapları bitiriyorum. Yaşar Kemal okumak için mangal gibi yürek lazım. Ta ortaokuldayken okumuştum İnce Memed' i. Ağla, ağla içim çıktı ta o zaman. Tekrar okuyacaklarımın arasında şimdi, aradan yıllar geçti haliyle. İnanın hala cesaretimi
