"... Kadın kendisinin olmayan bu çocuklara şefkat gösterip gözyaşlarına boğulduğunda,onun içinde yaşayan Tanrıyı gördüm.İşte o zaman insanın neyle yaşadığını anladım.Hal böyle olunca Tanrının bana son dersini verdiğini ve beni bağışladığını anladım ve o anda üçüncü kez gülümsedim."
Ben daha çok modern çağ edebiyatıyla ilgilenen polisiye /gerilim macera türleri okuyordum.Dünya klasikleri daha insan tanıma,toplum içinden karakterler, daha samimi , daha doğal ,gözlem yaparcasına ve o kişiyi zihnimizde canlandıran betimlemeler ile klasik olmayı hak ediyorlar.
Hikayeler ibret verici,biraz felsefi biraz teolojik, sosyolojik, psikolojik severek okuyorum, tavsiye ederim