Her çocuğun bir Doğan Cüceloğlu'na ihtiyacı vardı.
İçimizdeki çocuk kitabı ile tanımıştım Doğan Cüceloğlunu.ismen duymuş olsamda cismen hiç tanımamış olmaktan utanmıştım.Ses tonundaki sevecenlik ile tecrübelerini, fikirlerini, popüleriteden uzak yalın öğretilerini okullarda müfredat dahilinde anlatmalıydı.
Korku kültürü, Doğan hoca,oğlu Timur ve sanal arkadaşı arif' in niçin 'Mış gibi yaşıyoruz 'sorusuna yanıt bulmak amacıyla bir türkiye yolculuğunda konuşulanlardan oluşuyor.:
İşte, insan yaşamının ilginç bir muhasebesi vardır. Yaşamın sonunda bütün bu durumları özetler ve şu soruyu sorabilirsiniz: Bu yaşamda ben ne kadar vardım? Bu benim yaşamım mıydı? "Ömrümüzün sonlarına doğru içimizde bir yanımız, mutlaka bu soruyu sorar. Bu soruya kabaca iki şekilde cevap verebiliriz.
Hayır, bu benim yaşamım değildi; ben bu hayatta yoktum. Benden beklenildiği gibi yaşadım. Çocukken doya doya oynayamadım, haydi dersini yap, ödevini yap dediler; doyduğum halde zorla yemek yedirdiler; doya doya koşamadım, koşma düşersin dediler; mesleğimi, evleneceğim kişiyi, evlendikten sonra nerede oturacağımı, çocuğumun ismini kendim seçemedim. Ben benden beklenenleri yaptım. Şimdi ölüyorum.
Ya da, evet, bu benim yaşamımdı. Hayatımı tribünlerden seyretmedim, sahadaydım. Karlı, yağmurlu çamurlu günlerde, sıcakta, toz toprakta sahadaydım. Hata yaptım, öğrendim. Sevdim, sevildim, mutlu oldum, acı çektim. Yenildim, zayıf yönlerimi görmek zor geldi, mücadele ederek başarı kazanmak coşku verdi. Kendi ayaklarımın üstünde yürüdüm ve bu yolculuk gerçekti, benim yolculuğumdu. Bu yolculukta ben vardım -Doğan Cüceloğlu
