Yine duygularla içimizden geçen bir kitap. Resmen okurken bırakamadım, tüm gece durmadan okudum ve o kadar çok ağlayıp güldüm ki bir noktada ne hissedeceğimi şaşırdım.
Johnny Kavangah sen iyi ki varsın iyi ki Shannon’un hayatına girdin. Gerçekten çok güzel bir karakterdi. Özellikle annesi ile olan dialogları, Gibs ile dostluğu, Shannon’u ne olursa olsun bırakmaması.
Kitabın ilk 100 sayfası tamamen keder dolu sanki, üzülmekten ağlamaktan off ne zaman düzelecek bunlar demekten öteye gidemedim. Sonrasında ise tam yaşlarının gereklerini de yaşamaya başlamaları, çoğu yerdeki dialoglar kesinlikle çok güzeldi.
Shannon’un çok daha iyiye giden bir yolda olması, Johnny’nin verdiği güçle daha özgüven kazanmasını izlemek güzeldi.
Bu serideki her karakter bambaşka, çok zor ve aynı zamanda çok güzel bağlara sahipler. Okurken herkesin hikayesini merak edip derinlemesine okumak istedim. Sayfaların çokluğu göz korkutmasın çünkü okurken keşke daha uzun olsun dedim hep.
Gibsie ve Joey’in hikayelerini onların gözünden okumayı çok istiyorum ama kalbim dayanacak mı bilmiyorum. Özellikle Joey o kadar zordu ki yaşadıkları :(
