Dönemin fikri yapısına, gelişmişliğine, buhranlarına elbette tarih ve diğer bilimler ışık tutar. Ama ben edebiyatın bu noktada çok güzel bir yerde durduğuna inanıyorum. Dönemin edebiyatına daha çok güvenirim.
Tahsin Yücel, 1992'de kaleme aldığı bu eserde kendisini narsist ilan eden Rahmi Sönmez adlı bir memurun öyküsünü anlatır.
Rahmi Sönmez torununun adını da nazım koyar.
Kahraman olup, hapse düşmek için bekler. Bu sebepten kızıyla da pek anlaşamaz. Nihayet kızı da zenci bir Amerikan askeri ile evlenir.
Burası çok dikkat çekici .
Bir gün torunu Rahmi Sönmez'in yanına gelir ve der:
- Büyükbaba! Senin annem ve bana öğrettiğin kominizmin, dört dörtlük bir Amerikan düşü olabileceğini hiç düşündün mü? der.
Rahmi Sönmez 'Saçmalama!' der.
Nazım:
- 77 katlı betonarme dağlar, 77 katlı yekpare camdan mağazalar, meşin kasketli meşin ceketli kadınlar, saatte 160 km giderken öpüşmenin güzelliği... Bunlar saf bir Amerikan düşü değil de nedir?
Büyükbaba:
-Saçmalama onlar Nazım Hikmet'in sözleri!
Tahsin Yücel aslında kahramanları bu çığırtkanlıkta söyletirken muhafazakarların muhafazakar, koministlerin kominist, akademisyenlerin akademisyen olmadığı bir düzenden hayıflanmaktadır.
Aslında bir bakıma hepimiz bilerek veya bilmeden bir tutam Amerikancı olmuşuz.
