'Gerçek savaş hikayeleri genelleme yapmazlar. Soyutlamalara ya da çözümlemelere izin vermezler.
Örneğin; Savaş cehennemdir. Bildik bir ahlaki ifade olarak bu tamamen doğru gibidir, fakat soyutladığı için, genellediği için, buna içtenlikle inanamam. İçime işlemez.
Midede biter her şey. Gerçek bir savaş hikayesi, doğru bir biçimde anlatılırsa eğer, mideyi ikna eder.'
Taşıdıkları Şeyler tam da bunu yapıyor: Mideye yumruk atıp bir de midenin orta yerine yerleşiveriyor.
Kendini anlatıyor Tim O'Brien. Vietnam'ı, arkadaşlarını, girdikleri ve içinde debelendikleri çukurları, ölümleri, ölümlerin bazen yeni bir yaşam başlattığını. Bazen de listedeki bir çizikten ibaret olduğunu.
Taşıdıkları Şeyler, savaşı anlatıyor ancak övgü veya yergi yapmadan. Olanca çıplaklığıyla. O'Brien ise anlattığı şeylerin ağırlığına, zorluğuna rağmen büyük bir ustalıkla etkiliyor okuru..
.
Avi Pardo'nun (her zamanki gibi) harika çevirisi, Nazlım Dumlu kapak tasarımıyla ~
