Tepedeki Ev

Hayalet hikayelerine bayılıyoruz. Bunu inkar edemeyiz, insanlık tarihine adım attıklarından beri bu hayaletler deli gibi para kazandılar. Bir zamanın kurgularının temel dayanağı olan hayalet hikayeleri genel olarak birbirine benzemelerine rağmen nasıl anlatıldıklarına veya yerine göre nasıl gösterildiğine bağlı olarak oldukca zıt yönlü olabiliyorlar. Yani aslında branşlara ayrılmış hayaletler var bile diyebiliriz. Bazıları sinemanın gözdesi olan vurdulu kırdılı muhabbetlerle uğraşırken bir diğer kısmı da direkt olarak kafaya oynuyor. Ki, "Tepedeki Ev" ile bunun ne kadar etkileyici olduğunu anlayabiliyoruz.

"Değerli yazarlar ülkemizde okunmuyor" demekten ben bıktım, eminim sizler de benden aynı lafları duymaktan sıkılmışsınızdır. Emin olun o sözleri sarf etmemeyi en çok ben istiyorum fakat ne yapayım, okunmuyorlar. "Biz Hep Şatoda Yaşadık" incelememde de aynısını söylemiştim. Shirley Jackson Stephen King'den Neil Gaiman'a kadar birçok alanında en iyi yazarları etkilemiş bir şahsiyet. Ama bakıyoruz ki dilimize sadece iki romanı çevrilmiş. Daha önceden çevrilen varsa da ben denk gelmedim. Denk gelen varsa lütfen bildirsin bana.

Shirley Jackson'ın kalemini kıskanabilirsiniz. Ben kıskandım çünkü. Daha önce de bu durumu yaşadım, şöyle ki; ne olduğunu anlamadan elinizdeki sayfalara kapılıp gidiyorsunuz. Jackson'ın kalemini kullanma şekli sizlere öyküyü benimsetmiyor, adeta damarlarınıza enjekte ediyor. "Tepedeki Ev" ve "Biz Hep Şatoda Yaşadık" birbirinden anlatım konusunda çok farklı iki kitap. Atmosfer ve olay örgüsünün kalitesi ve birbirine benzeyiş yönleri değişmiyor fakat anlatım konusunda birbirinden başarılı iki bambaşka anlatım görüyoruz.

Tepedeki Ev, içinde barındırdığı gerçekçi karakterlere yaptığı gibi biz okurların da kafasına oynuyor. Deliliğe adım attığınızı hissettiğiniz an, geri dönüşün de olmadığını fark ediyorsunuz. Tepedeki Ev'de her ne varsa zaten çoktan etkisi altına girmiş oluyorsunuz ve belki de yaşadığınız en ürkütücü tecrübelerden birini yaşıyor halde buluyorsunuz kendinizi.

Shirley Jackson okurken klasik bir hikaye beklenmemesi gerektiğini düşünüyorum. Her ne kadar "perili ev" klişesi üzerine kurulu bir romanın incelemesini okuyor da olsanız bu dediğime inanın. Kalemi ile bambaşka bir atmosfer çizebilen bir yazar Shirley Jackson. Ayrıca kendisi gotik korku türünün en başarılı eserlerinin altına imzasını atıp, yazdıklarıyla sinemaya da büyük katkılar sağlamış bir şahsiyettir. Büyüleyici güzellikte olan "Tepedeki Ev" de okunacak bir kitap olmanın ötesine geçip, adım atılacak bir gerçeklik, yaşanması gereken bir macera oluyor böylelikle.

Dr. John Montague, birkaç yıldır sürdürdüğü araştırmalar sonucunda psişik fenomenlerle ilgili ürettiği bazı teorileri sınama fırsatını değerlendirmek amacıyla Tepedeki Ev'i kiralar. Çünkü Tepedeki Ev'i kiralayan kişiler, birkaç gün kaldıktan sonra apar topar çıkmış, bu evin perili olduğunu iddia etmişlerdir. Dr. John Montagur, araştırmalarını bilimsellikten tamamen uzak tutarak, 'perili' olarak bilinen evdeki psişik hareketlerin etkilerini ve sebeplerini yazarak akademik bir ünvan kazanacağını düşünür.

Bu tarz kitaplarda istenilen atmosferi yaratmak çok zordur elbette, Shirley Jackson Tepedeki Ev'de unutulmaz bir mekân kurgulamış. Hatta uzun zaman geçse, aklımdan çıkmayacak şekilde. Ev gizemli ve ürkütücü. Tanımlanamayan davranışlar, derinden gelen fısıltılar, geceleri meydana gelen anlaşılamayan olaylar, çocuk odasının diğer odalardan çok soğuk olması, bir şeyin kapılara vurması, ahşap kapıların titreyip sarsılması, nerden geldiği belli olmayan hafif ve delice bir gülüş, kısık sesle atılmış bir kahkaha vs.
Kitap kısa yani sayfa sayısı az ama yoğun, yoğun fakat boğucu da değil. Kıvam çok iyi ayarlanmış. Ayrıca her karakterin iç dünyasına ışık tutmuş yazar. Bir de inandırıcılık yönünden oldukça başarılı. Havada süzülmek yerine, toprağa tüm ağırlığıyla basan bir hikâyesi var kitabın. Filmini yıllar önce izleyip pek sevmesem de tekrar izlemeyi düşünüyorum...

Dizinin fragmanı ve Stephen Kıng’ın yapmış olduğu yorumlar dikkatimi çektikten sonra , diziyi izlemeye başlamadan önce kitabını okumaya karar verdim. Tepedeki ev ile tanışma maceram aslında bu şekilde. psişik güçlerin olduğuna inanılan bu evi araştırıp kitap yazmaya karar veren bir doktorun ve ona eşlik eden üç karakterin başından geçen doğaüstü olayları konu alıyor kitabımız. Kitabın ortalarına kadar “Harika!” diyerek okudum, hatta yer yer gerçekten korktuğum zamanlar da oldu . Konu bakımından muhteşem. Fakat kitabın sonunu hiç sevemedim. “ Yani bu kadar güzel konusu ve gidişatı olan bir kitap anca bu kadar kötü bitirebilirdi “ dedirtti . Bana göre sonu dışında korku , gerilim okumayı sevenler için keyifle okunabilecek bir kitap.

Shirley Jackson severken birden surata yumruk çakan bir yazar. Tepedeki Ev bir grup insanın eski ve ünlü bir evdeki bilinmeyen varlıkları deneyimleme için toplanarak kendi korkularını yaratmasını anlatıyor. Hani evde yalnızken gecenin bir vakti eve kulak kabartarak bir ses yahut hareket yaratarak kendimizi korkutma durumunu çok güzel yaşatmış. Kitabın ağır ilerleyişi, devamlı hayaletlerin çıkmasını bekleme sabırsızlığı ile sıkabilir fakat sonunda nabzınızın yükseldiğini göreceksiniz. Ben gecenin bir vakti okudum ve bir arkamı dönüp bakmadan yapamadım.

kitapta beklediğimi bulamadım. beklenen gerilimi vermiyor. konuda kopukluklar var. karakterler derinlemesine kurgulanmamış hissi veriyor. pek sevemedim.

Shirley Jackson’ın popüler kültürde defalarca taklit edilmiş, birçok yazarı derinden etkilemiş kült romanı Tepedeki Ev, tekinsizliği bir korku unsurunu haline getirmesinin yanında okuyucuya zihin karanlık yönleri, suçluluk ve yalnızlık konularında da düşündürüyor. Günümüz için fazlasıyla naif kaldığı aşikar ancak geçen 60 yılda gücünü hiç yitirmemiş olması etkisini ispatlıyor. 3,8/5