Türkçülüğün yurdumuzda ortaya çıkmasından önce Avrupada Türklükle ilgili iki hareket oluştu. Bunlardan birincisi Fransızca, Turquerie denilen, Türk hayranlığıdır. Türkiyede yapılan ipekli ve yün dokumalar, halılar, kilimler, çiniler, demirci ve marangoz işleri, ciltçilerin, tezhipçilerin yaptıkları ciltler ve tezhipler, mangallar, şamdanlar, vb. gibi Türk sanat eserleri çoktan Avrupadaki sanat severlerin dikkatini çekmişti. Bunlar, Türklerin eseri olan bu güzel şeyleri binlerce lira vererek toplarlar ve evlerinde bir Türk salonu veya Türk odası oluştururlardı. Bazıları da bunları başka milletlere ait güzel şeylerle birlikte, bibloları arasında sergilerdi.
Avrupalı ressamların Türk hayatıyla ilgili yaptıkları tablolar ile, şairlerin ve filozofların Türk ahlakını nitelemek amacıyla yazdıkları kitaplar da Turquerie’nin içine girerdi. Lamartine’in, Auguste Comteun Pierre Laffıtein, Ali Paşanın özel sekreteri olan Mismer’in, Pierre Loti’nin, Farrere’in Türklerle ilgili dostça yazıları bunların örneklerindendir. Avrupadaki bu hareket tamamen Türkiyedeki Türklerin güzel sanatlardaki ve ahlaktaki yüksekliklerinin bir sonucudur.
Ziya Gökalp’in biz Türk halkı ve Türk gençlerine her türlü konuda öğütlerini tarihimizi hatırlatarak anlattığı eseri. Son sözünde “Ey bugünün Türk genci! Bütün bu işlerin yapılması, yüzyıllardan beri seni bekliyor.” diyerek bizlere uyanmamız ve Türklüğe yakışır şekilde yaşamamız gerektiğini hatırlatıyor. Her Türk genci için bir başucu kitabı olduğu kanaatindeyim.
