Son bulsun kin, kibir, gözyaşı ve yüreğimizde Rabbimize sevgimiz dirilsin. Çok şey gitti hayatımdan ve her defasında Seni buldum geride yüce Rabbim. Baba gitti, hala gitti, teyze gitti, çocukluk arkadaşlarım gitti. Bu aklar düşmüş başımı kuşatan pörsümüş tenim bile gidici. Hiç gitmeyen Sen varsın Yüce Mevlam. Toprağa düşünceye kadar geçen ömrümde hayatımın biricik nuru hep Sen oldun. Bir ömürdür lütuflarına gösterdiğim vefasızlığın pişmanlığı içindeyim şimdi. Kalbime sevgini indir Yüce Rabbim. Önümdeki yokluk karanlıklarında kaybolmaktan ancak Senin sevginin sevincine tutunarak korunabilirim.
Yıllardır hasretinde kaldığı dostlarından birinden olsun bir selâm, bir mektup gelecek diye gözü pencerelerde kalmış bir yaşlı gibiyim. Anladım ki, ben bu yeryüzü çölünde asırlarca çırpınsam, lütfun olmazsa bir arpa boyu yol gidemem. Ama Sen şefkatinle bana ışık tutsan o anda kendimi yüce arşının yakınında bulurum. Beni bulunduğum yerden çekip çıkarmana muhtacım. Beni kurtar Allah'ım! Hepimizi kurtar Allah'ım! Allah'a dayanmak, Allah'ın adaletine güvenmek ve zaman planına razı olmaktır. Hiç kimse Allah'tan hakkıyla korkan bir kul kadar kahraman olamaz. Allah'ın dininin iki ana hedefi vardır. İman ve iyilik! Bu iki değerin yayılmasına hizmet eden, Allah'ın yolunun yardımcısıdır.
Hayat bir kum saati ise, insan onun içine neler doldurduğuna ve zaman deliğinden neler akıttığına bir baksın. Kaç tane dünya, kaç tane ahiret işi? Kaç tane zikir, şükür, iyilik? Kaç tane alay, gıybet, dedikodu? Ne yapacağını bilmiyorsan Allah sana öğretir. Yeter ki sakin ol ve öğrenmek için Rabbine yalvarıp yakar. Başımıza gelen en feci felaket, bir sürü bâtıl inancı, öfkeyi, kini soktuğumuz dinimizi bozarak Allah'ın doğru yolundan uzaklaştırmış olmamızdır.
(Tanıtım Bülteninden)
Muhammed Bozdağ'ın okuduğum 4.kitabıydı bu kitabı da diğerleri gibi çok güzeldi hiç sıkmayan akıcı üslubuyla İnsanı düşünmeye sevk eden kalemiyle Yazarın kitapları baş ucu kitapları olmalı.
