Kumral ada mavi tuna..
Kitabı okurken değişik hislere kapıldım. Hüzünlendim, duygulandım, şaşırdım ama en çok da hayran kaldım. Çünkü bu karakterlerin gerçek olmadığı kurgu olduğu gerçeğini anımsamaya çalıştıkça daha çok kapıldım. Her kahramanın hikayesi ayrı etkileyiciydi. Aras’a üzüldüm, Ada’ya yakın hissettim, Meriç’i anlamaya çalıştım. Kuzguncuk’taki mahallede hissettim kendimi adeta. Ve tabi Şair Dayıdan bahsederken aklına Atilla İlhan gelen bi tek ben değilimdir.
Kitabın bazı yerlerini gereksiz ve sıkıcı bulsam da genel olarak bitmesini istemediğim ve herkese gözü kapalı tavsiye etttiğim bir kitap..
Yarım kalan çocuklukların, aşkların, hayallerin kitabı., kesinlikle okunmalı