KİTAPLARDA ÖLMEK
Adı, soyadı
Açılır parantez
Doğduğu yıl, çizgi, öldüğü yıl, bitti
Kapanır parantez.
O şimdi kitaplarda bir isim, bir soyadı
Bir parantez içinde doğum, ölüm yılları.
Ya sayfa altında, ya da az ilerde
Eserleri, ne zaman basıldıkları
Kısa, uzun bir liste.
Kitap adları
Can çekişen kuşlar gibi elinizde.
Parantezin içindeki çizgi
Ne varsa orda
Ümidi, korkusu, gözyaşı, sevinci
Ne varsa orda.
O şimdi kitaplarda
Bir çizgilik yerde hapis,
Hâlâ mı yaşıyor, korunamaz ki,
Öldürebilirsiniz.
(Varlık, 447, 1 Şubat 1957)
Ben: Anladım. Bu arada aklıma geldi, son zamanlarda şunu çok düşünüyorum: "Şu lanet olası özsaygı yok mu." O lanet olası özsaygıya sahip olmak neden bu kadar önemli ki? Fakat kitaplarda hep, başkalarını sevmek istiyorsak önce kendimizi sevmemiz gerektiğini; kendimizi aşağı çekersek, başkalarının da bizi aşağı çekeceğini söylerler. Bunun saçma olduğunu düşünürdüm. Kendimden çok uzun süre nefret ettim. Fakat beni seven birileri hep oldu! Kendimi sevmiyor olabilirim ama başkalarını seviyorum. Bu sevginin kendime duyduğum saygıyla bir alakası var mı?
Psikiyatrist: O kitapların demek istediği, kendinizi sevmediğiniz takdirde sevgi anlayışınızın çarpık olabileceğidir.
Ben: Çarpık mı?
Psikiyatrist: Evet. Çünkü gördüğünüz sevgiden şüphe duymaya başlarsınız. Örneğin dış görünüşünüzü beğenmiyorsanız ama biri size iltifat ediyorsa, o zaman, "Bunu bana neden söylüyor? Kötü bir niyeti mi var?" diye düşünebilirsiniz. Öte yandan dış görünüşünüzle bir sorununuz yoksa, iltifatı olduğu gibi kabul edebilirsiniz. Burada önemli olan sevilip sevilmediğiniz değil, size gösterilen sevgiyi nasıl karşıladığınızdır.
Adı, soyadı
Açılır parantez
Doğduğu yıl, çizgi, öldüğü yıl, bitti
Kapanır, parantez.
O şimdi kitaplarda bir isim, bir soyadı
Bir parantez içinde doğum, ölüm yılları.
Ya sayfa altında, ya da az ilerde
Eserleri, ne zaman basıldıkları
Kısa, uzun bir liste.
Kitap adları
Can çekişen kuşlar gibi elinizde.
Parantezin içindeki çizgi
Ne varsa orda
Ümidi, korkusu, gözyaşı, sevinci
Ne varsa orda.
O şimdi kitaplarda
Bir çizgilik yerde hapis,
Hâlâ mı yaşıyor, korunamaz ki,
Öldürebilirsiniz.
{Behçet Necatgil - Kitaplarda Ölmek}
Gün Ortası
Kafamda deli sorular, deli fırtınalar. Bu gün 16 nisan 2025. Son bitirdiğim kitaplar Dünün Dünyası, Sahaf Mendel ve İvan İlyiç'in Ölümü. Gerçekten içerik bilerek arka arkaya okumak istesem ayarlayamazdım bu komboyu. Bu üç kitap beni yaşam nedir ki, nasıl yaşanır, beni ne mutlu eder, noktasında düşüncelere itti.
“Son günlerde nelere katlanmak zorunda kaldığımı kimse bilemez.” sahaf mendelden
"Belki de sürdürdüğüm yaşam, sürdürmem gereken yaşam değildir?" ivan ilyiçden
Tabiki bu mesele sadece bu kitaplarda değil bir çok yerde sorgulatıyor insanı. örn, sefillerde de hugo "Ölmek bir şey değil, yaşamamak korkunç" der. Oğuz Atay Tutunamayanlar 'da "duvara kötü bir resim asarım diye hiç resim asmadı, kötü yaşarım diye hiç yaşamadı" sözleri de bu eksende olan sözlerdi.
Bu post aniden yazılmak istendi. Burada bu noktada benden aktı. Bütün kitap dostlarına selam olsun...