Kızdım Da Yazdım
Unutmayın
Ki
Yaşam
Öldüresiye güzel değildir
Hayatımı diktiler, oysa yırtmak için çok uğraşmıştım
Benim adım Kinyas. Gün ağrıyor. Başım ağrıyor. İsmimi kendime ben verdim. Bitmeyen bir öfke ve bitmeyen bir mutsuzluğun ifadesi. Bütün insanlara kızgınım. Yaşadıkları için. Hayattan midem bulanıyor. Ateşle oynarım. Yeterince benzin ve karşımda oturan adamın ceketinin iç cebindeki çakmakla dünyayı yakabilirim. Benim adım Neron. Geceleri çaldığım
Sayfa 31 - DkKitabı okudu
Tolstoy ve eşi
Elinde olmadan öfkesinin düşmanca bakışını kaldırıyor ve ona bakıyor, Sofya Andreyevna'ya, karısına. Tanrım nasıl da ihtiyarlamış ve saçları ağarmış, dikine kırışıklıklar alnını ve şekli değişmiş ağzının etrafını sarmış. Yumuşak bir dalga vuruyor birdenbire yaşlı adamın yüreğine. "Tanrım," diyor kendi kendine, “nasıl da üzgün görünüyor, nasıl da kederli bir hali var genç, gülen, saf bir genç kız olarak hayatıma giren bu insanın. Bir ömürdür, kırk, kırk beş yıldır beraberiz, bir genç kızdı onu aldığımda, ben ise yarı yarıya tükenmiştim bile ve bana on üç çocuk verdi. Eserlerimi yaratmamda yardım etti, çocuklarımı emzirdi, ya ben, ben ne yaptım? Çaresiz, neredeyse çıldırmış, intihar etmesin diye uyku ilaçlarını önünden kaçırdığımız aşırı asabi bir kadın, böyle mutsuz oldu benim yüzümden.
Sayfa 383 - İş Bankası Modern Klasikler DizisiKitabı okudu
"Babamın beni bir daha üzemeyeceğini kendime garanti edip çocukken ettiğim tövbelerin öfkesine kaç mezar kazdım bilmiyorum. Keşke bir defa da babamı gömmeyi deneseydim"
"Tutuksuz yargılanmasına."
Savcı ters ters yüzüme baktı: "Peki, peki, yaz kızım... Neden tutuklandığını biliyor musun?"
"Biliyorum."
"Anlat o zaman..."
Almanya'da ödül aldığım sırada yapmış olduğum konuşmayı, Tercüman gazetesinin yanlı ve yanlış olarak yayımladığını anlattım.
Savcı sordu:
"Peki bu konuşmayı yaparken, sol yumruğun
Sayfa 130Kitabı okudu
Önce hepsini yazdım, sonra hepsini çizdim.
Yazıp çizdiklerimden çıktı kara bir resim.
Baktım, orada, bir-bir duruyor sevdiklerim.
Bakıyorlar ardından, yazıp çizdiklerimin,
O, yazarken ya da çizerken bilmediğim..
Bilmeden yazdıklarım, bilmeden çizdiklerim.
Beni çizdi sonunda, yazıp da çizdiklerim.
Bana gülüyor şimdi, yitip-yitirdiklerim..
Çizilmemiş olanlar, yazmayıp bildiklerim.
Ah “bilip ettiklerim, bilmeyip ettiklerim”
