Sahip olduklarımıza ve asla sahip olamayacaklarımıza duyduğumuz nefretti bize kalan.
Ah! Bir hapishanede olmak ne büyük bir alçalma! Burada her şeyi kirleten bir zehir var. Burada her şey, on beş yaşındaki bir kızın şarkısı bile yozlaşıyor! Burada bulduğunuz bir kuşun kanadında çamur vardır; koparıp kokladığınız bir çiçek iğrenç kokular yayar.
"Gece-gündüz kendi kendine ördüğün o daracık, karanlık hapishanende yaşıyorsun."
“”Bak sonra çıkamazsın dışarı, hiçbir aftan yararlanamazsın.”
“Ne olacak ki,” diyor hiç umursamadan. “Sanki dışarıda bok mu var?””
Sayfa 362 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Hapishane yarısı eve, yarısı insana benzeyen korkunç, kusursuz ve yekpare bir varlık. Onun tutsağıyım; beni kuşatıyor, beni bütün kıvrımlarıyla sıkı sıkı sarıyor; beni granit duvarlarının içine kapatıyor, beni kilit altında tutuyor ve beni zindancının gözleriyle gözetliyor.
Sayfa 33Kitabı okudu
Konuşmaktan oldum olası hiç hazzetmediğim bazı şeyler vardır. Hapse girdiğimde, orada geçirdiğim birkaç günün sonunda, hayatımın bu döneminden bahsetmeyi istemeyeceğimi anladım.
Sayfa 68 - CanKitabı okudu
xx
"Etrafımdaki her şey hapishane; hapishaneyi hem insan hem de parmaklık ya da sürgü olarak görüyorum. Hapishane yarısı eve, yarısı insana benzeyen korkunç, kusursuz ve yekpare bir varlık."
Sayfa 33Kitabı okudu
Beni en çok sıkan, bu işte bir mantık olmamasıydı. Yıldırım düşüp bir ineği öldürse ya da sular kabarıp ortalığı sel bassa, insan mantık aramaz. Böyledir bu der, geçer. Ama bir grup insan seni tutar, dört yıllığına bir yere kilitlerse, bunda bir mantık olması gerek.
Sayfa 67Kitabı okudu
