Başqalarının 1 günə bitirdiyi əsəri 18 günə bitirdim) Həyatın bizə yüklədiyi işlərdən ancaq vaxt tapa bildim.
Əsəri bəyəndim. Fikirləri demək olar ki məni yanıltmayan birinin tövsiyəsi ilə başladım və "yaxşı ki oxudum" dediklərimdən oldu. Həcmi böyük olsa bəlkə də oxumaqda çətinlik çəkərdim.
Çünki açığın desəm rus ədəbiyyatları yorur məni, indiki dərsliklərimizin əksəriyyəti də Sovet dövrünün artıqlarından yığılmış dərsliklər olduqlarından bu ölkənin məhsullarından tamamilə qıraq durmağa çalışıram. Qısaca bu üslubdan, köhnəlikdən təngə gəlmişəm. Bədii əsərlərlə nə əlaqəsi var bilmirəm.Şedevr əsərlər ola bilərlər, amma necə ki hər kəsə hörmət edirəmsə, inanıram bu şəxsi fikrim də sakit qarşılanar.
Amma Tolstoy kitab yazmayıb sanki sizi yazıb. Mən oxuduqca özümü baş obrazın yerinə qoydum. Gələcəkdə ailəmə, insanlara sadəcə yük olsam necə hiss edərəm?
Ya ağır bir xəstəlik yıxsa məni, aram-aram parçalasa nə hisslər keçirərəm. Duyğulandıracaq qədər dərin deyil də, düşündürəcək qədər möhtəşəm idi.
"İş ne körbağırsakta, ne de böbrekte; hayat ve ölümde... Öyle ya.
Bir hayat vardı; şimdi de gidiyor...
Gidiyor ve bunu tutmak elimde değil... Evet. Ne diye kendimi aldatayım?"
Ölmeyi istemeyen insan, yaşamayı da istemiyor demektir. Çünkü hayat, ölüm koşuluyla verilmiştir insana; bu hayattan ölüme gidilir.
Ölümden hiçbir zaman korkmamak için onu devamlı düşün.
Ağaç dalına yapışıp kalmış böcek kabuğu gibi, rüzgar biraz güçlü esse sonsuza kadar savrulup gidiverecekmiş gibi, bu dünyaya yapışıp yaşamayı sürdürdüm...
Cioran benim pek de alışık olmadığım ya da pek de makbul görmediğim düşüncelerin adamı. Fakat kişi hep kendine benzerleri okuduğunda değişim gerektiren dünya içinde kendini bir tekrarın içinde buluyor. Bu noktada kendi kalıbının dışına çıkmaktan korkan insan için en iyisi biraz cesaret gösterip kendinden olmayana el atmak sanırım. Bu cesareti