Çocukları yarış atı gibi koşturan TESTçi öğretmenlere...
Yaşamında ilk kez okula giden, okulun eşiğini aşarak eğitim yaşamına adım atan her çocuk, sınıfa Luria’nın köylülerinin bir minyatürü olarak, beraberinde sözellik dünyasının büyülü heyecanını sürükleyerek girer. Bu çocuk okula yalnızca henüz tam olarak anlaşılamayan bazı niteliklerini getirmekle kalmaz, aynı zamanda dünyayı öğretmenine ve okula tümüyle yabancı bir şekilde algılatmaktadır. Bu algılama biçimi öylesine farklıdır ki, koca bir öğretmen ve idareci ordusu bile çocuğun önündeki en az sekiz yıllık öğrenim yaşamında nasıl bir başarı göstereceğini testlerle ölçemez. Çocuğun sözellikle arasındaki sıkı bağ, onu tıpkı Luria’nın köylülerinde olduğu gibi, böyle zamansız psikometrik girişimlerden korur. Kimse çocuğun zekâsını ölçemez çünkü tüm ölçüm araçları okuryazarlar için tasarlanmıştır. O durumda bir çocuk ancak gözlemlenebilir, davranışları ancak tartışma yoluyla değerlendirilebilir. Arkadaşlarıyla oynuyor mu? Paylaşmayı biliyor mu? Yalnız bir çocuk mu? Bütün bu sorular çocuğun içinde bulunduğu grupla arasındaki ilişkileri tanımlamaya yöneliktir çünkü çocuk hâlâ kendini bir kabilenin üyesi gibi hisseder. Küçük çocuklar Luria’nın köylüleri gibi düşünür, sorulan her soruyu, söylenen her sözü somut anlamıyla algılarlar. Şekilleri ve biçimleri yakın çevrelerindeki nesneler olarak tanımlarlar. Daireler aydır, kareler ise oyuncak küp.
Gittikleri yere varmaları uzun sürmedi. Bruno, gördüğü şeylere şaşkınlıkla bakıp kaldı: Hayalinde, bütün barakalar mutlu ailelerle doluydu. Bazıları, akşamları sallanan sandalyelerde oturup hikâyeler anlatır; çocukken her şeyin nasıl daha iyi olduğunu, büyüklerine ne kadar saygılı davrandıklarını, bu zamane çocukları gibi olmadıklarını söylerlerdi. Burada yaşayan bütün oğlan ve kızların ayrı gruplarda futbol ve tenis oynadıklarını, yere seksek için kareler çizdiklerini düşünüyordu.
Bir dükkân olacağını düşünmüştü ve belki Berlin'de gördükleri gibi küçük bir kafe. Acaba bir meyve-sebze tezgâhı da var mıydı?
Ama sonuçta, vardır diye hayal ettiği hiçbir şey... yoktu!..
Sayfa 191 - TudemKitabı okudu
Aynı kağıda zaman ve sabırla yeni çizgiler çizmekle, birazını silmek, birazını kalınlaştırmakla, bir köşesine renkli çiçekler, bir diğer köşesinde ne yaptığını düşünmeden küçük kutular, kareler, spiraller çizmekle de ilgili hayat. Çalışmakla, pişirmekle, bazen gayret, bazen pes etmekle, kendini içinde iyi hissedeceğim rahat bir sen yaratmakla ilgili.
CANTO LXXVIII
Ida'nın köşeli çınarı yanında
40 kaz toplanmış
(küçük kızkardeş beş-paraya oynayan)
bir pax mundi düzenlemek için
Sobr'un zecchin'!
Cassandra gözlerin kaplanlar gibi,
içlerinde yazılı bir tek sözcük yok
Senin de var ben hiçbir yere gitmedim'in
bir hastalık evine ve yok
sonu bu yolculuğun.
Satranç tahtası çok kaypak kareler çok düz ...
savaş tiyatrosu ...'tiyatro' iyidir.
İstemeyen insanlar vardır
onun bitmemesini
...
Sayfa 99 - Adam Yayınları
Deneyim ve a priori Bilgi
adece duyulara dayanan algıya başvurmak, dayanmak söz konusu olursa, çok kolayca Sofistlerden Protagoras’m şu düşüncesiyle karşılaşılır: İnsan, hem de her tek insan, içinde bulunduğu duruma göre her şeyin “ölçüsüzdür. Zira algılar, duyu verileri, daima duyu organlarının durumuna göre görelidir; yani onlarındurumuna bağlıdır. Soğuk bir ele ılık
Sayfa 76 - DOĞUBATI YayınlarıKitabı okudu
Okuma yazma bilmeyen bir çocuğun zekasını nasıl ölçebiliriz..?
Küçük çocuklar Luria’nın köylüleri gibi düşünür, sorulan her soruyu, söylenen her sözü somut anlamıyla algılarlar. Şekilleri ve biçimleri yakın çevrelerindeki nesneler olarak tanımlarlar. Daireler aydır, kareler ise oyuncak küp.
.
Kameriyesi olan, üzerindeki asmaların güneş ışığını yeşil küçük kareler halinde parlak koyu ve sığ bir su üzerine yansıttığı bir çiftlik bahçesindeki bir havuzda, kağıttan kayıklar yüzdüren bir çoçuk olmayı ne kadar isterdim.
Yanlışlıklar, tanıklıklar diyorum kendi kendime, yığıldığım yerden, kafamı korumak için başımda kenetlediğim ve bu yüzden epey darbe alıp her tarafı morarmış, şişmiş parmaklarıma, bileklerime bakarak. Ve diğer yerlerimden, kafamdan, omuzumdan, böğrümden, sırtımdan gelen ağrı sızıları dinleyerek. Ve burnumdan boşalıp sakalımın ucundan damlayan ve
Sayfa 65 - Sislerin ArasıKitabı okudu
İşte tam olarak bu.
Düşünsene küçük küçük karelerle, hayatımızın planı çizilmiş -her gün, her saat, her dakika.- Her karenin içinde ne yapmamız gerektiği yazılı. Kareler teker teker iyi bir zamanlamayla doldurulmuş. Birdenbire bir kare boş kalıverirse dehşete kapılıyoruz ve hemen karenin üzerine bir şeyler karalıyoruz.
Sayfa 44 - Nisan YayınlarıKitabı okudu
Kameriyesi olan, üzerindeki asmaların güneş ışığını yeşil küçük kareler halinde parlak koyu ve sığ bir su üzerine yansıttığı bir çiftlik bahçesindeki bir havuzda, kağıttan kayıklar yüzdüren bir çocuk olmayı ne kadar isterdim.
Sayfa 94Kitabı okudu