Tutunamayanlar | Oğuz Atay
Ne okuyorsun? Tutunamayanlar. Tutunamayacak ne varmış canım. (çevreden destek alarak gülüşmeler) İyi kitapmış öyle diyorlar. Evet, öyle.
Öncelikle kitaba başlama cesareti gösterdiğim için kendime şaşırıyorum. Düşünmekten günlük aktivitelerime bile odaklanamadığım uzun süreli bir dönem geçirdiğim için hevesle başladığım canım kitapları birer birer yarım bırakıyordum. Kendime uzun bir ‘okumama yasağı’ koymuştum ki çevremdeki herkesin tuğla benzetmesini uygun gördüğü ‘Tutunamayanlar’a büyük bir hırsla başladım. Öncelikle insanların neden bir kitaba başlarken kendilerini şartlandırdığını anlamıyorum. Zaten ‘Tutunamayanlar’ öyle bir kitap ki belki anlamlandıramadığınız sayfalarca kelimeden sonra bir cümle çıkıyor karşınıza; okumadan duramayacağınızı anlıyorsunuz.
Aslında kitap en genel tanımıyla insanı anlatıyor. Bunu ince ince, belki de farkında olmadan sürekli düşündüğümüz fakat dile getirmediğimiz şeyleri satırlar boyunca tekrar ederek yapıyor. Eğer sayfalar dolusu bir inceleme yazmayacaksam şu an buraya bir-iki cümle daha fazla yazmayı gerekli bulmuyorum. Yine de... Çoğunlukla düşünmekten halsiz düştüğüm gecelerde, son enerjimle doldurduğum günlüğümün sayfaları da ‘Tutunamayanlar’ın sürekli üzerinde durduğu konularla dolu. O yüzden bu kitap benim için çok özel kalacak. Kitaplığımda ne zaman göz teması kursak, hunharca altını çizdiğim cümleleri okumak için sabırsızlanacağımı ve yine aynı şaşkınlıkla okuduğum her alıntı için etrafta volta atacağımı biliyorum. Şimdi bana hissettirdikleri için kitabı tartışacak birini arıyorum. 
Oğuz Atay 
Tutunamayanlar
