Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.15
Sandman serisinin 7. cildi Kısa Hayatlar; değişimin zorlayıcı etkisi ile yüzleşmenin anlamı, yapılan davranışın sonucunu görmezden gelmenin yaşamı mümkün kıldığı fikirlerine göndermelerle şekillenen bir arayış hikayesi olarak karşımıza çıkıyor. Tanrılar, Sonsuzlar ve faniler etrafında şekillenen bu hikaye; Sonsuzlar'dan Hezeyan'a, onun uçarı hareketleri ile zihinsel karmaşasını yansıtan düşünce sistemine odaklanması ve Morpheus ile gülümseme yaratan diyaloglarını öne çıkarması açısından özellikle dikkat çekiciydi.
300 yıl önce Sonsuzlar ailesini ve görevlerini bırakan Yıkım ortadan kaybolmuş ve kendisinden haber alınamamıştır. Sonsuzlar'ın en küçüğü Hezeyan, hayatın doğal devinimine ayak uydurmanın zorlukları ile baş ederken, her şeyin eski haline dönmesi amacı ile Yıkım'ı bulmak ister. Bunun için başvurduğu ilk Sonsuz Arzu olur. Arzu'nun bu arayışı reddetmesi ile Keder'e gider. Keder, Yıkım'ı özlemek ile birlikte onu aramayı kabul etmez. Hezeyan bu kez de, kendisinden çekinmesine rağmen Rüya'ya teklif götürür. Bir ayrılık sürecini hazmetmeye çalışan Rüya, Hezeyan'ı şaşırtarak bu teklifi kabul eder. Binlerce yıl yaşamış faniler, inananlarını kaybeden ve yollarını bulmaya çalışan eski Tanrılar, Sonsuzlar'dan Kader ve Rüya'nın oğlu Orfeus'la kesişen maceraları bu şekilde başlamış olur.
Düşünce uçuşmaları ve keyifli diyalogları ile Hezeyan karakteri, mitolojiye, anlam arayışına ve varoluşa dair sorgulamaları ile dikkat çekici olan bu hikayeyi ve seriyi öneriyorum.
416 syf.
8/10 puan verdi
Efendimize bir veda mektubu yazmış vefatından sonra.. bu nasıl bir dil nasıl bir ifade gücü. İlk kez okudum, kıssalarını mücadelesindeki örnek davranışlarını az buçuk bilirdim okumuş dinlemiştim ama böyle bir veda yazdığını bu kitapta öğrendim.
Akıllı, vicdanlı, vakarlı, güçlü bir karakter.
İslama girişi, efendimizle dostluğu, halifeliği..
örnek olamamış lakin, ne içinde yaşadığı topluma ne de İslam adı altında birleşen insanların çoğuna. Ziyandayız..
Kudüs’ü İslam sancağıyla o buluşturmuş..
Yönetimine halel getirmemiş.
Adil olmuş, zulmetmemiş.
Ölüm döşeğinde hz Ali’yi işaret etmiş görevine..
Namaz kıldırırken şehid edilmiş.
Bir köle tarafından hem de.
Allah’ın peygamberlerini dahi katleden akletmez caniler ona mı acıyaktı..
248 syf.
9/10 puan verdi
Köyden kente göçen Huvat , eşi Atiye ve çocuklarının inanılmaz akıcı bir dilden hikayesi…Masallar,maniler,türküler…Bu kitap sözlü kültürümüze bir kaynak niteliğinde. Karakterler o kadar güzel yazılmış ki özellikle Dirmit beni çok etkiledi. Kitap bana birçok duyguyu aynı anda yaşattı. Maalesef özellikle köylü toplumumuzun gerçeği olan cahillik beni bazen üzdü bazen güldürdü bazen de bu kadarı da olmaz ama diyerek şaşırttı.Şehirde “var olmaya” çalışan kendini arayan insanların korkuları yaşam savaşları benzersizdi.
Folklor derlemeleriyle uzun yıllar geçiren Yaşar Kemal, daktilosu da olmadığı için notlarını kargacık burgacık yazısıyla temize bile çekemeden hep sarı defterlerine not alırmış. Sadece bir sandıkta üst üste yığınladığı için polisin hedefi de olmuş ve büyük bir kısmını kurtaramamış da. Annesi vefat ettiğinde evindeki sandığında sarı defterleri
·
Puan vermedi
Nice Alim dediğimiz kişiler var ki kalıplaşmış arkaik şeyleri sürekli tekrar etmekten başka bir şey yapmazlar. Ağır bir din dili kullanıp, üst perdeden nasihat buyuran, samimiyetsiz ağır bir üslupla hitap etmeye çalışmış ve daha kötüsü belirli bir kitle yakalayabilmişlerdir. Dini kitaptan değil de, “İnsanlar”dan görerek araştıran ve inanan
Ne kadar pır pır etsen, kanatçıkların hava alamoor. Uçamoorsun Cevriyem!
Fosforlu Galata’da bir fahişe. İstanbul’un kaldırımlarını bilir, köprü altlarını, Barba’nın meyhanesini bilir uyumak için ve tekmil tüm meyhanelerini şehrin, içip göbek atmak için.
Fosforlu’nun aşık olduktan sonra kendini sorguladığı yerlerden namus bacak arasında değil klişesini-çünkü yumurtaya can verdiği gibi klişeye de can veren Allahım-
