Yalnızlığı bir dener misiniz ? Durun durun, ürkmeyin ne olur ! Bu kadar korkunç değil ki yalnızlık...
Tam tersine yalnızlık kuvvettir. Güvendir yalnızlık. Yalnızlık bir yıkılmaz anıttır. Ümit köprüleri birer birer atıldığında,güvenilen yüce dağlara kar yağdığında, kara bulutlar çöktüğünde, bir bozkır meyvesi olur yalnızlık. Yunus'un alıçları gibi tatlanır.
Sayfa 34 - Panama yayıncılıkKitabı okudu
Şimdi bir derin mavide akşam oluyor
Gök mavi deniz mavi
Mor dağlar yeşil ağaçlar mavi
Bozuk düzen mavi gecelerden sesleniyorum sana
Ne opera aryaları
Ne beşinci senfonisi Beethoven'ın
Bir yalnızlık marşıdır çalınıyor uzakta
Gün ışığı arkamızda kaldı bak
Tanyerinde unuttuk gozlerimizi
Gel artık
Hayata yeniden başlayalım
Gel artık
Bu mavilerde kimseler görmez bizi
“Derdini dökecek bir dostu olmalı insanın, sargı tutmayan yaralar açmamalı yüreğinde yalnızlık..”
Gabriel Garcia Marquez - Yüzyıllık Yalnızlık (Kitap İncelemesi)
Yazarlık hayatına Mavi Köpeğin Gözleri adlı kısa öykü kitabıyla 1947 yılında başlayan Kolombiyalı yazar Gabriel Garcia Marquez, Latin Amerika Büyülü Gerçekçilik akımının en önemli yazarlarından biri olup Yüzyıllık Yalnızlık romanıysa başyapıtıdır.
Macondo adlı önce köy sonra kasaba olan kurmaca mekanda geçen bu roman, Buendia ailesinin yüzyılın üzerinde bir zaman diliminde hikayesini anlatırken aynı zamanda Macondo'nun negatif anlamda dönüşümünü de anlatmaktadır. Jose Arcadio ve Aureliano isimlerinin nesiller boyunca devamıyla zamansal bir olay döngüsünün olduğu romanda, Ursula, Pilar Ternera, Rebeca, Amaranta gibi kadın karakterlerse uzun bir zaman dilimine yayılan hayatlarıyla olayların tanığı olarak metinde varlığını sürdürürler.
Kitapta yer alan ilk büyülü gerçekçi olay Aureliano'nun doğumu olup daha sonrasında başta Melquiades karakterinin varlığıyla birlikte metnin içinde ara ara gerçeküstü öğeleri görürüz. 1967 yılında ilk olarak yayımlanan bu roman Dünya edebiyatının en özel metinlerinden biridir.
Yüzyıllık Yalnızlık romanını ve Büyülü Gerçekçilik akımını detaylıca anlattığım videoyu izlemek için: youtu.be/tmstGAWfiME
Goethe odasına kapanmıştı. Plansız, karalamasız Wetzlar'ın ızdıraplarını yazıyordu. Kendini bu eserde kaybetmiş gibiydi. Roman 4 hafta sonra bitti....
Wetzlar'dan ayrıldıktan bir buçuk yıl, Jerusalem'in intiharından yine epey bir süre sonra aşkının sönmeye başladığı bir zamanda bu derece ateşli, canlı bir roman yazması Goethe’deki hayal gücünün kuvvetini, kalp ateşini çok açık gösteren bir kanıttır. Roman bu itibarla Goethe'nin çağdaşları üzerinde kalplerine indirilmiş bir çekiç vuruşu etkisi yaptı. Şu şartla ki o vuruşun acısı vurana hinç besletmiyor, ona karşı merhamet uyandırıyordu.
Genç-yaşlı, herkes Werther'in hüzün veren sonuna romancının şahsında acıdılar. Kitabın gotik yazıları üstünde kim bilir ne kadar genç kızın gözyaşları Werther'in ölümüne mücevherden birer kitabe oldu. Alman gençleri tıpkı Werther gibi giyinmeye başladılar. Ceket mavi, yelek ve pantolon sarı, şapkaları siyah...
Romanın kahramanına benzemek arzusu Almanya'da bir akım gibi Wertherizm'i doğurdu. Fransa'da da birçok genci aynı kıyafette görüyoruz. “Yalnızlık” hakkında eser yazmış, inzivayı bütün kalemiyle övmüş, meşhur bir yazar olan Zimmermann'ın Werther'in ilk kısmını büyük bir heyecanla okuması, haftalarca gözyaşları dökmesi ve Goethe’nin kahramanı gibi sevebilmekten yoksun olduğunu görerek hayıflanması köşesinde huzur içinde yaşayan münzeviler üzerinde bile eserin bıraktığı derin izleri bize anlatmaktadır.
Sayfa 77
Derdini dökecek dostu olmalı insanın, sargı tutmayan derin yaralar acmamalı yalnızlık..
timaş
‘O da inanmadı...’ diye içini çekti Tuna. ‘Hiç kimse inanmıyor bana... Tanrım, dünyadaki en büyük yalnızlık buymuş meğer!”
Sayfa 196Kitabı okudu
Kader Kapıyı Çalıyor
... Şimdi bir derin mavide akşam oluyor
Gök mavi deniz mavi
Mor dağlar yeşil ağaçlar mavi
Bozuk düzen mavi gecelerden sesleniyorum sana
Ne opera aryaları
Ne beşinci senfonisi Beethoven'in
Bir yalnızlık marşıdır çalınıyor uzaklarda
Gün ışığı arkamızda kaldı bak
Tanyerinde unuttuk gözlerimizi
Gel artık
Hayata yeniden başlayalım
Gel artık
Bu mavilerde kimseler görmez bizi...
Sayfa 18 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Bazen yalnızlık hepimizi iyileştirebilir
Sayfa 173
