Korkunç şeyleri sadece oldukları gibi görürsek şiir, harika şeylerin de olay örgüsünden bağımsız, sadece özlerine bakarak güzelliklerini bulursak resim olur. Kırık bir kalbin sanatın baş tacı olması da tam olarak böyledir. Çünkü kırık bir kalp, acıyı unutur ve acının tatlı yönlerini, sempatisini, melankolinin biriktiği yerleri ve -bir adım ileriye götürüp ifade edersem- acının taştığı kısımları basitçe ve objektif olarak göz önüne getirir. Bu mümkün olduğunda edebiyat sanatının malzemesi olur. Bu, dünyada olmayan bir kalp acısı yaratmak, kendini can çekişmeye mecbur bırakmak ve mutluluğu şiddetle arzu etmektir. Sıradan insanlar buna enayilik veya delilik der. Fakat kendiliğinden mutsuzluğun hatlarını belirlemek, onu sevmek ve içine girip gündelik yaşantını sürdürmekle, var olmayan manzaraları oymacılık ve resim sanatıyla var etmek, dünyevi hayattan kopmuş başka bir dünyanın hazzına ulaşmak ve o hazla kazanılan sanatsal bakış açısı geliştirmek tamamen eşit şeylerdir.
Sayfa 37 - İthaki Yayınları