_Türkler, hür ve bağımsızdırlar. Gururları çok yüksektir. Gururludurlar fakat asilzadelik taslamazlar. Türklerin karakterinde büyük tezatlara rastlanır. Hem sert ve dik başlı hem de yumuşak ve sabırlıdır. Yırtıcılığı İskitlerden, yumuşaklığı da Yunan'dan almışlardır. Fetihçi ve cahil olduklarından bütün uluslara tepeden bakarlar. Aralarında
Biz Onları Koruduk Onlar Bizi Vurdular
Çöllerden vahşice boğazlanan o Türk çocukları ki, 1517'den beri Sürre Alayları'yla Mekke-Medine fukarasına kese kese altın göndermekle kalmayıp, Şam'dan Medine' ye kadar uzanan yol civarındaki bütün Arap aşiretlerine tıpkı vergi öder gibi her sene muayyen miktarda para veren nesillerin ahfadıdır! Mekke, Medine şehirlerine
Sayfa 131 - Bilgeoğuz YayınlarıKitabı okudu
Hoşgörü dini
İkinci Halife olan Ömer, Mekke'nin fethi için savaşırken, bir Arap savaşçıyı, babasını öldürmesi için şu sözlerle cesaretlendirmişti: "Onun kanı köpek kanıdır." (El-Vakıdi, c.II 609/256. Akt. H. Speyer, age, s. l70).
Seyahatname Ciltler:
Seyahatine dair bıraktığı 10 ciltlik Seyahatname'nin konuları şu şekildedir.
I. Cilt: İstanbul ve civarı Eserin birinci cildinde İstanbul'un târihi, kuşatmaları ve fethi, İstanbul'daki mübârek makamlar, câmiler, Sultan Süleyman Kânunnâmesi, Anadolu ve Rumeli'nin mülkî taksimâtı, çeşitli kimselerin yaptırdığı câmi, medrese,
Kutsal Şehirler (Mekke, Kudüs, Medine)
İşte Mekke fethedildi. Dünyalara bedel şehir! Peygamber artık niye ayrılsın ki buradan? Niye gelsin ki Medine"ye? Yine de ensar bir taraftan kendisini teselli etmekten geri kalmaz, “Büyük fetih, Mekke"nin fethi değil, Rıdvan biati ve Allah"ın rızasıdır.” diye.(19) Allah"ın Resûlü"nün, bir defasında uzaktan Medine"nin
Mekke'nin Fethi
Alemlerin Efendisi bu muhteşem ordusuyla Arc mevkiinden hareket edip Talub'a doğru yol alırken, yolda yavrularının üzerine gerilmiş ve onları emzirmekte olan bir kelp gördü. Hemen ashâbından Cuayl bin Sürâka'yı yanına çağırarak onu bu kelp ve yavrularının başına nöbetçi dikti. Anne kelbin ve yavrularının, fetih coşkusu içinde geçen Islâm ordusu tarafından ürkütülmemesi husûsunda tembihte bulundu.
| Vâkıdî, II, 804.
Sayfa 417 - Erkam Yayınları
