İyi ve anlamlı bir hayatın, kültürün emrettiği eğitim basamaklarını çıkmak olduğunu zan'nediyoruz. Çocukların kendini bulmalarına izin vermiyoruz. Fakirlik korkusundan çocuklarımızı öldürüyoruz. Kendi kendimize sanal korkular yaratıyoruz. Harika bir arabaya, eve sahip olmak başarı tanımı oluyor. Sonra da tüm bunları kaybetmekten korkuyoruz ve sürekli biriktirmeye başlıyoruz. Biriktirdiğimiz kadar varız sanıyoruz; ama aslında o kadar yokuz, bilmiyoruz. Bundan yıllar önce Kur'an'da köle azad edin sözünü hiiç üstümüze alınmıyoruz. Halbuki en büyük kölenin; ne olduğunu, kime hizmet için burada olduğunu unutan, ruhunu,özgürlüğünü ipotek ettiren, kendimiz olduğunu görmüyoruz. Eğlence,süs,kendi aramızda övünme, mal ve evlat çoğaltma yarışı olan dünya hayatına tutunuyoruz da aslımızı unutuyoruz. Hep birlikte uyuyoruz. Artık gözleri, kalbi açma vakti.. Kulunu katip yapan, kelamını güzel insan Deniz Erten aracılığıyla aktaran güzel Allah'ıma ve o güzel kuluna şükürler olsun..
