Cânıma bir merhaba sundu ezelde çeşm-i yâr Şöyle mest oldum ki gayrın merhabâsın bilmedim
Paravan yukanda derken sesim öyle kısıktı ki duyup duymadığından bile emin değildim.
Külotunu çıkar.
Demek ki duymuş.
Ya sana çoktan çıkardığımı söylersem?
Ben insanların arasındayım Bayan Fairchild. Bana işkence etme.
Asıl sen bana işkence ediyorsun diyerek öfkelendim
Tamam. Şimdi külottan tamamen kurtul.
Eteğimi kaldınp külotu
Sayfa 34
“Cânıma bir merhaba sundu ezelden çeşm-i yâr/ Öyle mest oldum ki gayrın merhabasın bilmedim.” diyor Ahmet Paşa.
Sayfa 64Kitabı okudu
Dikkat, Gözyaşı ve Spoiler İçerir!
Saqî mi bigir ku ez bi dest im
Mexmûr im û meynexwarê mest im
Gava ku vexwar Memê û Zînê
Axifti li min cihê birînê
------------
Saki tez beni tut, düşmekteyim!
İçmemiş mest oldum, sarhoş gibiyim
Aşkın şarabını içti Zîn'le Mem
Yaram derinleşti, alıştı sinem
Sayfa 301 - Nûbihar
"Anla! O ilk buluşma senin, benim, hepimizin ruhuna ilk sesleniş, O yüceler yücesindendir. Henüz kulağımız yaratılmadan işittiğimiz ilk ses O'nundur. Gözümüz yaratılmadan ilk gördüğümüz O'dur. İlk koku O'nun kokusudur. Bize ilk hitap O'ndandır. Verdiğimiz ilk söz O'nadır. O'ndan kopup dünyaya düştüğümüz için doğar doğmaz ağlarız. Çocukken tüm koşturmamız O'na ulaşma gayretidir. Her oyuncağımızı 'aradığım bu değil' dercesine kırma nedenimiz de budur. Kadına güzel gelen erkek, erkeğe güzel gelen kadın ve dahi dünyada güzel diye bildiğimiz ama sonra güzel olmadığına kanaat ettiğimiz her şey, en başta güzeller güzelini görmüşlüğümüzdendir. Dediği gibi Ahmet Paşa'nın: 'Ezelde bir merhaba sundu bana çeşm-i yâr. Şöyle mest oldum ki, gayrın merhabasın bilmedim. Biz o merhabayı ezelde bir kez aldık. Gayri dünyada kimin merhabası bize güzel gelir ki Tufan'ım? Kimin? İnsan güzeli niye arar bilir misin? Kaybettiği, unuttuğu için arar. Her ulaştığı güzele bir süre sonra bu da değil demesinin nedeni budur. Mutsuzluğumuz bundandır, doymamamız bundandır. İnsan güzeli, bir kez en güzeli gördü diye arar Tufan'ım. Artık yol ol, yolcu ol. Bırak hedefleri, yolcu ol
Camide kuran okuyan 12 yaşında bir çocuk vardı. O kadar güzel okuyordu ki dinlerken mest oldum. Kendi ibadetimle meşgulken kulağımda çocuğun okuduğu Allah kelamındaydı. Asla akıl erdiremediğim bir tepkiyle karşılaşınca sinirden elim ayağım titredi şok oldum. O tepki cami hocasının 12 yaşındaki çocuğu sessiz oku diye azarlamasıydı...
Hoca denilen o karaktersiz çocuğa tepki gösterip giderken bende bir anda sesi kısılan çocuğa "Bana bak sakın o sesini kısayım deme, okuduğun Allah kelamıdır ve sen çok güzel okuyorsun" dedim. Bunu derken gözümde arkasını dönüp giden hoca müsveddesindeydi. Kendimi o kadar kaybetmiştim ki dönüp itiraz etmeyi geçtim, baksaydı bile cami demiyip bi kaç kemiğini estetik yapıcaktım. Burdada imamlık yapan insanlar görüyorum, bakın arkadaşlar sizler bu dinin en küçük temsilcilerisiniz, hristiyanın yahudinin bile yapmayağı şeyleri yaparsanız halimiz ne olur?
İmamlığı memurluk olarak görüyosanız bırakın yapmayın. Şerefinizle başka iş bulun.
Son zamanlarda bu tip imamlarla yaşadığım hadiseler canımı çok sıktı ama bu olay artık sabrımı taşırdı ve içimi dökmek istedim. Allah hepimizi doğru yola iletsin ve ordan ayırmasın. Amin.
Görmüyor musun ki gözlerim sevinçle, bu sevincin coşkusuyla parıl parıl parıldamaktadır. Sakın bunun sebebini başka bir şeye dayandırma. Gözlerimin ışığının bu kadar parlak olmasının sebebi, senin yüzünün parlaklığının bana yansımasıdır. Hiç aynayı eline alıp da kendi güzelliğini seyrettin mi? Özellikle de gözlerinin güzelliğine dikkat ettin mi? Senin insanı mest eden gözlerin gibi gözleri, cihanın gözleri görmemiştir. Kendi gözlerin sende olan güzelliği görmekten acizse, sana ben haber vereyim. Senin gibi baştan ayağa lâtif, güzel bir nazeninin varlığını hiçbir yerde görmemişler. Çünkü Allah böylesini bir daha yaratmadı. Biz seni seyrettiğimizde neler hissediyoruz, sormuyor musun?
Biz senin kaşların ve gözlerin karşısında tir tir titremekteyiz. Çünkü senin bakışların, kaşların âşıkların canına kastetmiştir. Sen bizim ah edişlerimizden, ağlayarak yalvarmalarımızdan zevk alıyorsun. Cayır cayır yanan göğsümüzün dumanı her an başımızı bürümektedir. Ancak bundan çıkacak misk kokuları için bir ud ağacı gibi yansak da olur. Senin aşkının derdiyle hasta oldum. Döşeklere yattım. İşte, hayatımdan da ümit kalmadı. Eğer, tatlı canımın dudaklarıma kadar gelmiş olduğu şu anda, sen de dudaklarını dudaklarımın üzerine koyarsan ebedi hayatı bulurum. Yoksa böyle kıvrana kıvrana can verir giderim.
"Evvelen yazdım bir soru, dedim " kimsin?"
İn misin ulan, ayol yoksa bir cin misin? Korktu sanki mah-çehrem o an biraz Hiss - i haşyet ile olacaktı ser- firaz Zahir olmasın hissinde zerre haşyet
Ey güzel insan, şimdi bu şiiri seyret
Bu şiir ki sadece sana olsun armağan Ne zalimsin,ne cebbar ile Kahraman Bilki sensin elbet gönlümün fatihi
Senin sayende başladı aşkın tarihi
Ger cemalini edersem birden rivayet Mest-û lal olurum, edemem ki hikâyet Nur- cemalin münevver etti dünyamı Neşeli, tutkulu ve hoş etti rüyamı Düştüm birden nâr-î aşka "Heyhaat" " Acep buradan nasıl olacam necaat?" Yandım, kül oldum hubb-û hakikat ile Yine de vardım sana bin zayiat ile"
°°°
"Kimsin" sorusuyla başlayan bi hikaye)) şiir için çok teşekkür ederim 
Sibeveyhi😇