Doğa diyalektiğin deneme tezgahıdır ve söylememiz gerekir ki, modem doğa bilimleri bu deneme için son derece zengin" (bunlar radyumun, elektronun ve elementlerin birbirine dönüşümünün keşfedilmesinden önce yazılmıştır!), "her geçen gün çoğalan malzeme sunmuşlar ve doğada her şeyin, son tahlilde, metafizik değil diyalektik olarak cereyan ettiğini kanıtlamışlardı.
Sayfa 28
"Doğa, diyalektiğin denektaşıdır.
Denilebilir ki, modern doğa bilimleri bu
doğrulama için son derecede zengin ve gün geçtikçe çoğalan materyaller sağlamış; ve böylece, doğa sürecinin, son çözümlemede metafizik değil, diyalektik olduğunu, sonsuz bir tekdüzelikle sürekli olarak daireler çemberi üstünde dönmeyip gerçek bir tarih çizgisinden geçtiğini tanıtlamıştır.
Bu konuda hemen, bitki ve hayvanlardan insana dek, bugünün organik dünyasının tümünün bir gelişme sürecinin ürünü olduğunu ve milyonlarca yıldan bu yanagelişmekte olduğunu ortaya koyarak, doğanın metafizik kavranışına kesin bir vuruş indiren Darwin'den söz etmek gerekir."
(Ütopik ve Bilimsel Sosyalizm)
Sayfa 8Kitabı okudu
_Mantık, mutlak varlığın bilimidir. Varlık, sonsuzluğun tedirginliği dürtülen mutlak tinin kendini evrene açmasıdır. Mantık bilimi, kosmos’un nedeni olan mutlak tini ortaya koymaya çalışır. Mutlak tin, Tanrı’dır, İdea’dır.(Kendinde varlık). Özne ile nesnenin, ideal ile gerçekliğin, sonlu beden ile sonsuz ruhun birliğidir idea. Mantık bilimi mutlak
Yeni Diyalektik
_Tanrı, ilk ateisttir. Ateistler
_Tanrı, ilk masondur. Masonlar
_Orospu çocuğu. Marques de Sade
_Herkesin tanrısı kendine benzer. Yamyamların tanrısı bir yamyam; savaşçıların tanrısı bir savaşçı; hırsızların tanrısı hırsız; aşıklarınki de aşk tanrısı olacaktır. Ralph Emerson
_Trakyalılara göre tanrı, sarışın ve mavi gözlüdür. Öküzlerin elleri
İdealizm ve Materyalizm
Platon daha çok diyalektik ve usçu bir düşünsel model geliştirmişken; Aristo ise metafizik ve duyumcu bir modele bağlı kalmıştır.
diyalektik, her şeyi bir kerede yaratılmış ve değişmez kabul eden metafizik anlayışa karşı her şeyin sürekli bir değişim içinde olduğu ve bu değişimin itici gücünün bir başka alemde değil varlıkların özündeki zıtlıkların birliği ilkesinde bulunduğunu kabul eden bir görüştür.
