Hobbes'un dediği gibi, ''Tüm büyük keyif ve sevinçler, insanın kendini onlarla kıyaslayarak üstün göreceği kişiler olmasına bağlıdır.'' Hiçbir şey kibrin tatmininden önemli değildir ve hiçbir yara insanın canını kibrin yaralanması kadar yakmaz. (''Onur yaşamdan daha önemlidir'' gibi deyişler de bundan kaynaklıdır.
Maymun ile insanüstü arasında sefil bir uzlaşmadan ibaret insanın bugünkü durumunun saçma ve katlanılamaz olduğu konusunda aynı düşüncedeyiz. Madem ki, açıkçası, üstün insan olamayız, geriye dönüp maymun olmaktan
baska çaremiz kalmıyor.
Eğer evren devamlı bir harikulade keşifler olanağı ise, eğer hayat durmayan bir mucize ise, eğer aşk, garazsız ve ivazsız aşk, insana yakışan tek uğraşı ise kayıtsızlık ve unutkanlık, ruha ve Tanrıya karşı işlenmiş ödenmez bir suçtur
Tartışmadan galip çıkan kişi, çoğunlukla bunu önermesini oluştururken yargıda bulunma yetisinin doğru işlemesine değil, o önermeyi kurnazlık ve beceriklilikle savunmuş olmasına borçludur.
Doğuştan olan, her durumda olduğu gibi burada da en iyisidir.
Bir sınıfa, bir millete, bir ırka aitim ve ne yaparsam yapayım, kendim çizmediğim bu sınırlardan kurtulmaya muvaffak olamayacağım. Her fikir bir akisten, her hareket bir çalmadan başka şey değil. İnsanları yanımdan kovabilirim, fakat çoğu, tek başına kaldığım halde, görünmeden, bende yaşamakta devam ediyor.
...Ve sahiden kendimizin zannettiğimiz yegane şey ''benlik'' bütün öteki şeyler gibi, gururumuzun basit bir yansıması, bir kuruntusu mudur?
Hayat, insanları, pek kısa süren hayali zevk anlarını çok pahalıya ödetir, ölümden sonra bir şey olmasa bile, yanılgılardan, ihanetlerden uzak, sakin ve münzevi bir ömür tek başına bir ödül sayılır.